USTAWA O RZĄDZIE (REGIMENTSNOTTEL) PRUS KSIĄŻĘCYCH ...

nia najwyższych urzędów (wedlug wspomnianego dokumentu), a z kolei
uważają, że sprawowanie tych urzędów wymaga od kandydatów wybitnych
uzdolnień.
W związku z powyższym chcą oni na czas dyskusji nad obsadzeniem
tych urzędów usunąć się z sali obrad, aby posłowie mogli nieskrępowanie
wypowiedzieć swoje zdanie na powyższy temat. A więc burgrabia, nadmarszałek
i ochmistrz chcą się podać do dymisji.
W odpowiedzi na to oświadczenie Jerzy Polentz 5 , biskup sambijski,
stwierdził w imieniu stanów, że szlachta i miasta cenią sobie ich dobrą
wolę niezajmowania tych stanowisk, niemniej są zdania, iż dotychczasowi:
burgrabia, ochmistrz i nadmarszałek, jak najbardziej są odpowiedni do
sprawowania tych urzędów i niepotrzebne są tu żadne zmiany. Tego
samego zdania — dodał — był zresztą wydział.
Po południu tego samego dnia przemawiał w imieniu stanów znów
biskup sambijski 6 . Prosił on, aby szlachta i miasta mogły obradować oddzielnie
w celu nieprzedłużania obrad. Równocześnie upomniał się o kopię
dokumentu Regimentsnottel, jedną dla szlachty, a drugą dla miast. Obiecywał
zachować tę dyskusję w tajemnicy.
Prośba stanów została spełniona. I wnet rozpoczęło się uzgadnianie
stanowisk odnośnie do treści Regimentsnottel między I i II izbą, obradującymi
razem, a małym wydziałem. I i II Izba przedstawiły następujące
zastrzeżenia co do wspomnianego dokumentu na piśmie 7 :
1) O ile chodzi o artykuł dotyczący zaopatrzenia obydwu biskupów,
to szlachta nie sprzeciwia się jego wprowadzeniu, jednak z zastrzeżeniem,
aby to nie stało się ciężarem dla kraju, a także jakimś nowatorstwem.
Zastrzeżenie to wyraźnymi słowami winno być umieszczone w dokumencie.
(Obawiała się więc szlachta przerzucenia na nią kosztów utrzymania
biskupów).
2) Artykuł o zaopatrzeniu księży również podoba się szlachcie, póki
opiera się on na ordynacji kościelnej. Szlachta przychyla się także do
utrzymania o ile można wszystkich parafii.
3) Podobnie artykuł o zaopatrzeniu księżny i księżniczki spotyka się
z uznaniem szlachty, jednak również z tym zastrzeżeniem, aby nie stanowił
obciążenia dla kraju ani też dla przywilejów szlachty.
4) Szlachta przystaje na projekt ustalenia rządu, jednakże zapytuje,
dokąd należy zwracać się ze skargami, co oby nie miało miejsca, na jednego
lub więcej regentów.
5) Wreszcie prosi o bliższe sprecyzowanie sprawy mianowania na
urzędy poddanych lub w razie ich braku jakichś innych, zatem obcych.
5 Ibid., fol. 404.
6 Ibid., fol. 404—405.
7
Ibid., fol. 405—406.
139