USTAWA O RZĄDZIE (REGIMENTSNOTTEL) PRUS KSIĄŻĘCYCH ...

jektu 18 . W każdym razie w r. 1544 książę pożyczył mu 10 000 grzywien
lubeckich na jeden rok 19 .
Dopiero 27 listopada 20 , tj. w poniedziałek, zebrały się ponownie wszystkie
trzy izby dla rozpatrzenia projektu Regimentsnottel. Na zapytanie
szlachty, co miasta rozumieją przez odbywanie sejmów według starego
zwyczaju, odpowiedziały one, iż na sejm winny być zwoływane wszystkie
miasta, a nie jedno, dwa lub trzy miasta z całego Księstwa. Tymczasem
szlachta proponowała, aby sejmy nie obsyłać taką wielką liczbą posłów,
jak to się dzisiaj dzieje, lecz według takiej liczby, jaką się spotykało na
sejmach za Fryderyka saskiego i Albrechta jako wielkiego mistrza.
Sprawy tej nie podejmowano dalej. Natomiast książę zapewnił szlachtę,
iż Regimentsnottel w niczym nie narusza ich przywilejów. Miastom odpowiedziano,
iż w związku z tym, że na wypadek wręczenia procuratorium
nie można liczyć się z otrzymaniem Gegenprocuratorium, stąd spraw
tych nie można ze sobą wiązać. Miasta zadowoliły się tą odpowiedzią.
Następnie miała miejsce audiencja stanów u księcia. Wówczas w imieniu
stanów zabrał głos biskup sambijski. Podziękował on księciu za udzielenie
im audiencji, usprawiedliwiał stany z powodu może zbyt długich
dyskusji na sejmie, które jednak podyktowane były li tylko troską o dobro
kraju. Wyniki tych obrad przedkładają stany księciu na piśmie.
Biskup sambijski zwrócił uwagę na artykuł pierwszy, dotyczący zaopatrzenia
biskupów, który winien być na trwałe załatwiony. W związku
z tym należy bliżej skonkretyzować, kto będzie łożył na utrzymanie biskupów.
Dodał wreszcie, że stany są gotowe przyłączyć się do łożenia na
te koszty 21 .
Odpowiedział na to w imieniu księcia kanclerz 22 . Książę przyjmuje
łaskawie ich wywody, jak również i pismo, które w wolnym czasie przeczyta.
Forma odpowiedzi wskazuje na to, że książę niezbyt przychylnie
ustosunkował się do zaopatrzenia biskupów.
Pismo 23 wręczone księciu było apologią księcia Albrechta jako twórcy
Regimentsnottel. Stany obiecywały bronić tego przywileju nawet przelewając
krew. Kanclerz 24 poprosił stany, aby zechciały zjawić się jeszcze
raz ponownie o godz. 2 po południu.
I tak po południu na powrót zabrał głos kanclerz 25 w imieniu księcia.
Stwierdził on, że książę przeczytał pismo stanów i taką daje odpowiedź,
jaką kanclerz wówczas odczytał.
18
19
20
21
22
23
24
25
WAPO, Landtagsacta V/4—1, fol. 425—426.
UB III, nr 1697.
WAPO, Landtagsacta V/4—1, fol. 426—427.
Ibid., fol. 428.
Ibid., fol. 429.
Ibid, fol. 429—431.
Ibid., fol. 429.
Ibid., fol. 436.
143