USTAWA O RZĄDZIE (REGIMENTSNOTTEL) PRUS KSIĄŻĘCYCH ...

z uszczerbkiem dla kraju. Równocześnie ma nadzieję, iż tak za życia, jak
i po jego śmierci (księcia) punkt ten nie tylko będzie wykonywany w zgodzie
z literą prawa, lecz także będzie pozostawał w centrum spraw państwowych.
Widać tu wyraźnie przywiązywanie wielkiej wagi przez stany do
urzędu biskupiego.
2) O zaopatrzeniu księży kanclerz powtarza poprzednio wypowiedziane
zdanie, dodając, iż w Regimentsnottel wyraźnie jest napisane, że
biskupi winni trzymać się ordynacji kościelnej.
3) Również na zastrzeżenia dotyczące zaopatrzenia księżny i księżniczki
kanclerz powtarza swoją poprzednią wypowiedź, dodając, iż winno
ono być potwierdzone przez książąt dopuszczonych do lenna i przez
Polskę.
4) Natomiast co do składania skarg na regentów, to wpierw należy
szukać sprawiedliwości w kraju, później u książąt dopuszczonych do
lenna i wreszcie w Polsce. Jednak w każdym wypadku należy mieć na
względzie dobro kraju. Sprawy apelacji nie ma sensu wstawiać do Regimentsnottel,
gdyż jest uregulowana traktatem krakowskim 1525 r.
5) Jeśli chodzi o powoływanie na urzędy radców nie tylko indygenów,
wydział wyjaśnia, iż wśród radców winni być tacy, którzy posiadają
prawnicze wykształcenie, a w razie braku kandydatów spośród miejscowych,
należy uciec się do obcych, którzy by powyższym wymogom potrafili
sprostać.
W końcu zwracano się do prałatów, hrabiów i szlachty, aby dokument
Regimentsnottel przyjąć i zatwierdzić w pierwotnej postaci, tj. bez poprawek.
W imieniu I i II izby odpowiedział Michał von Drahe 10 . Stwierdził on,
że istnieje zgodność poglądów między księciem, wydziałem oraz I i II izbą
odnośnie do treści Regimentsnottel, toteż należy podziękować księciu za
przygotowanie tego dokumentu.
Doszło teraz do dialogu między kanclerzem reprezentującym wydział
a rzecznikiem I i II izby Michałem von Drahe 11 w sprawie wyznaczenia
osób, które miały Regimentsnottel podpisać i opieczętować. Ostatecznie
przyjęto sugestię księcia, że Regimentsnottel podpisze wpierw książę, potem
biskupi, następnie hrabiowie, radcy, niektórzy ze starostów ze wszystkich
okręgów, niektórzy posłowie ze starostw, trzy miasta Królewca
i wreszcie małe miasta.
W sobotę 18 listopada po południu rozpoczęto uzgadniać poglądy
1 i II izby z III izbą, tj. miastami, dotyczące projektu Regimentsnottel.
10
Ibid., fol. 415.
11 Dialog ten znajdujemy w WAPO, Landtagsacta V/4—1, fol. 415—419.
141