30.04.2013 Views

Libro de Texto Español 7 (Docente) - Secretaría de Educación

Libro de Texto Español 7 (Docente) - Secretaría de Educación

Libro de Texto Español 7 (Docente) - Secretaría de Educación

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

un MotoRiStA eXcelente<br />

Una vez, unos com pa ñe ros y yo via ja mos <strong>de</strong><br />

Tegucigal pa a San Pe dro Su la pa ra aten <strong>de</strong>r asuntos<br />

<strong>de</strong>l mo vi mien to sin di cal. Nos to có via jar en un<br />

carro vie jo y <strong>de</strong>s tar ta la do. Cuan do íba mos su biendo<br />

la cues ta en don <strong>de</strong> es tá la pi rá mi <strong>de</strong>, el ca rro se paró<br />

en medio <strong>de</strong> una gran hu ma zón. El cho fer nos dijo<br />

que el carro se ha bía arrui na do y que no an dá ba mos<br />

nada <strong>de</strong> pis to pa ra man dar lo a com po ner. Alguien<br />

di jo que era la ba te ría; así es que le van ta mos la tapa<br />

y vimos que la ba te ría no te nía lí quido, por lo que<br />

tuvi mos que ori nar en los hue cos <strong>de</strong> la batería hasta<br />

que la lle na mos. Pe ro, <strong>de</strong>s pués <strong>de</strong> eso, el carro<br />

tampo co pren dió. Vol vi mos a levan tar la tapa y<br />

jurga mos aquel mon tón <strong>de</strong> tri pe ro, pero, ¡nada!<br />

—Bue no, —les di je yo—, es te apa ra to hay que<br />

lle var lo pa ra al gún la do, por que acá no lo po <strong>de</strong> mos<br />

<strong>de</strong> jar.<br />

El cho fer di jo que él no se ha cía car go <strong>de</strong> manejar,<br />

pues el ca rro no te nía ni pi to, ni bre ques, ni na da. Yo<br />

in sis tí, en que nos lo lle vá ra mos para Comayagua,<br />

pues co mo ya es tá ba mos en la cús pi<strong>de</strong> so lo era <strong>de</strong><br />

dar le vuel ta y ni el mo tor se iba a ne cesitar. Al fin,<br />

le di mos vuel ta y lo ti ra mos pa ra aba jo. Yo me hice<br />

car go <strong>de</strong> ti mo ne ar, y los <strong>de</strong> más com pa ñe ros iban<br />

gri tán do le a los ca rros, per so nas y ani ma les, que se<br />

apar ta ran <strong>de</strong>l ca mi no. Los fre nos no aga rra ban nada;<br />

en to das esas cur vas <strong>de</strong> he rra du ra, el ca rro vo la ba. Las<br />

llan tas em pe za ron a echar hu mo, y los compañeros<br />

gri ta ban —pues ellos eran el pi to—<br />

—¡Apár ten se, va cas, gen tes, que es te ani mal no<br />

lle va bre ques!<br />

Al can cé y pa sé a la Hed man y Alas, a la Sáenz, a<br />

los Nor te ños, a los Ca tra chos. Pa re cía que íbamos<br />

vo lan do. De pron to, apa re ció una pa tru lla, puso la<br />

si re na y nos si guió. Pe ro ni la pa tru lla nos alcanzaba.<br />

Yo no sa bía si iba a 150, ya que la pa pa da que marca<br />

la ve lo ci dad tam po co ser vía. Los <strong>de</strong> la patrulla,<br />

BiogRAFÍA Del AutoR<br />

liteRAtuRA<br />

por me dio <strong>de</strong> sus mi cró fo nos, les avi sa ron a los<br />

bomberos y a los <strong>de</strong> la Cruz Ro ja que iba un carro<br />

<strong>de</strong> la muer te, que no ha bía ma ta do a na die, pe ro<br />

que podía ha cer una ma sa cre. Al ra to, la pa tru lla nos<br />

al can zó y me gri tó:<br />

—¡De tén ga se, se ñor!<br />

—¿Có mo me voy a <strong>de</strong> te ner si es te chun che no<br />

tie ne bre ques?<br />

En ton ces ha ga lo po si ble por re du cir la ve lo ci dad.<br />

—¡Cuál ve lo ci dad! Si va él so lo <strong>de</strong>s man ga do.<br />

A to do es to, los bom be ros iban atrás echán do le<br />

agua a las llan tas que iban pren di das, y los <strong>de</strong> la Cruz<br />

Ro ja iban pi tan do, y ya con las ca mi llas en el lo mo.<br />

Co mo vie ron que no me po día <strong>de</strong> te ner, llamaron<br />

a la mo to ri za da. Ocho jo di dos en mo tos iban<br />

apartando a la gen te, que pen sa ba que iba pa san do<br />

el Pre si <strong>de</strong>n te <strong>de</strong> la Re pú bli ca. Al lle gar a la pla na da<br />

<strong>de</strong> Co ma ya gua, el ca rro pe gó unos cuan tos brin cos<br />

y se pa ró <strong>de</strong>l to do. Los <strong>de</strong> la pa tru lla se me pu sie ron<br />

a la par di cien do:<br />

—Éche me la li cen cia.<br />

—¡Cuál li cen cia! Si nun ca an tes he ma ne ja do.<br />

—Si es así, ¡lo fe li ci to! Al aga rrar ese ti món, usted<br />

evi tó una gran ma ta zón <strong>de</strong> gen te. Va ya ma ña na<br />

mismo a Trán si to por su li cen cia. Us ted es <strong>de</strong> los<br />

cho fe res que la pa tria ne ce si ta.<br />

Trejo, Teófilo. Las perras <strong>de</strong> Teofilito. Editorial<br />

Guaymuyas, Tegucigalpa 2001.<br />

Teófilo Trejo nació en La Lima (1941), es dirigente campesino <strong>de</strong> la Central <strong>de</strong> Trabajadores <strong>de</strong>l Campo<br />

(CNTC) y funge como Secretario Nacional Adjunto <strong>de</strong> esa organización..<br />

En su acompañar al movimiento sindical, Trejo ha “contado cuentos” a todos sus miembros. La CNTC<br />

ha recopilado sus narraciones en varios libros, como Las perras <strong>de</strong> Teofilito (1988) y Cuéntame otra Teofilito<br />

(1989).<br />

213

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!