EGF-NL/Families in beweging - Les Familles

P. 102
De kwestie van de combinatie tussen arbeid en
gezin wordt doorgaans beschouwd in termen
van belemmeringen, problemen die worden veroorzaakt
door de gezinslasten en betrekking
hebben op de rendabiliteit en het professioneel
welslagen en die geval per geval moeten worden
opgelost. De omgekeerde kwestie betreffende
de impact van de werkomstandigheden op
het gezinsleven wordt slechts zelden collectief
aangekaart, terwijl het essentieel is met deze
impact rekening te houden om het debat en de
democratische praktijken doeltreffend te doen
evolueren. Kinderen worden het slachtoffer van
een werk- en arbeidsorganisatie die weinig
rekening houdt met hun aanwezigheid en
behoeften. De inzet is des te belangrijk daar
de concurrentie tussen (aspirant-)werknemers
almaar groter wordt. Ook al eisen vele volwassenen
het recht op ouderschap, toch ondervinden
ze dagelijks de prijs die ze moeten betalen
voor de lasten die met dit ouderschap gepaard
gaan. De opwellingen van verdediging en promotie
van ‘het’ gezin, de bekrachtiging van de
bereidheid om de rol van de vader naar waarde
te schatten, de vrouwelijke kennis van zaken en
de diversiteit van de levensengagementen, de
onvoorwaardelijke erkenning van gendergelijkheid
op alle niveaus en de verhoogde bescherming
van het kind lijken niet te volstaan om een
evenwichtige afstemming van de levensvlakken
te waarborgen, om de risico’s en middelen in de
maatschappij doeltreffender te verdelen. Zelfs
het streven naar afstemming tussen de verschillende
verplichtingen blijft geassocieerd met de
vrouw, wat verklaart waarom mannen niet altijd
bereid zijn, en ook niet in gunstige omstandigheden
verkeren om de gezins- en opvoedingstaken
gelijkwaardig te verdelen.
F A M I L I E S I N B E W E G I N G
Egalitaire praktijken
binnen het koppel
De egalitaire praktijken binnen koppels lijken te
evolueren afhankelijk van de opportuniteiten in
een bepaalde context. Studies op dit vlak tonen
een positief verband aan tussen enerzijds het
feit dat iedere partner beschikt over een goed,
maar ook niet overdreven hoog diploma, eerder
werkt in de non-profit sector, voltijds werkt in
een sociaal beroep dat hem of haar autonomie
en onderhandelingsvermogen ten opzichte van
de partner verschaft en waarbij overuren
beperkt zijn en er afwisseling is wat betreft de
aanwezigheid en taken in huis en anderzijds de
concrete gelijkheid tussen partners, de kans op
een ‘gezond’ gezin of een duurzaam koppel. Dit
resultaat spreekt het standpunt tegen waarbij
een persoon als alleenstaand wordt beschouwd
met betrekking tot arbeid. Het verplicht ons niet
alleen rekening te houden met de organisatie
van het huishouden en de keuzes van de volwassenen
die het huishouden vormen, maar ook
met de organisatie van externe omstandigheden,
economische en maatschappelijke factoren
die min of meer gunstig zijn voor de gezinnen.
Vandaag de dag zijn de personen die het minst
blijk geven van autonomie en ruimtelijke en
temporele mobiliteit en daardoor minder onderhandelingsvermogen
hebben binnen het gezin,
maar ook op het werk, hoofdzakelijk moeders en
jongeren. Vrouwen en hun kinderen, voor wie
zij overwegend de zorg en opvoeding op zich
nemen, lopen een groter risico op statutaire en
monetaire kwetsbaarheid. Bovendien worden zij
met de vinger gewezen als verantwoordelijke
voor gezinsdisfuncties die hen te boven gaan en
waarvan zij ruimschoots slachtoffer zijn.
Vrouwen en gezinsdisfuncties
De kritiek aan het adres van vrouwen, die er
door sommigen van beschuldigd worden het