EGF-NL/Families in beweging - Les Familles

P. 112
ren te ontdekken waarom de kinderen zo lang en
zo vaak in de opvang zitten en er iets aan proberen
te doen. Je mag dat niet zomaar toelaten,
maar ik zou zeker niet reglementair tussenkomen.
Een maximumduur per week gaan bepalen
voor kinderen in de opvang, daar doe je meer
kwaad dan goed mee denk ik. In principe ben ik
voor zo weinig mogelijk beperkingen, maar wel
voor het aanspreken van de ouders op dit gedrag.
Wat zijn de pijnpunten/knelpunten in het
opvangaanbod?
Ik vind dat we ons goed moeten realiseren dat
de kinderopvang in België één van de beste ter
wereld is en dat er eigenlijk, als we eerlijk zijn,
geen echte pijnpunten zijn. De kwaliteit is zeer
goed. De kwantiteit ook, maar nooit voldoende.
In vergelijking met andere Europese landen is ze
zeer hoog 8 . De overheid doet haar best op dit
domein.
Er zijn altijd punten waar aan kan worden
gewerkt. Voor een aantal mensen is het echt
moeilijk dat de kinderopvang al om 18 u sluit.
Onthaalmoeders werken echter flexibeler en
zijn beter geschikt voor vroege of late opvang.
Ook de kostprijs is voor sommige mensen een
probleem. Denk maar aan de gezinnen met een
laag inkomen of aan alleenstaande ouders. Als
zij de afweging moeten maken tussen de werkloosheidsuitkering
die ze krijgen en wat ze kunnen
verdienen, maar moeten betalen aan
opvang en andere kosten, dan is de rekening
snel gemaakt.
Zou u pleiten voor gratis opvang voor deze
groep?
Er zijn twee mogelijkheden in dit geval. Je kan
de opvang gratis maken, maar misschien is het
een betere manier om de kinderbijslag te verhogen.
Op deze manier geef je ouders een meer
reële keuze. Ze kunnen dan kiezen om hun kind
naar een formele vorm van opvang te brengen
of naar bijvoorbeeld hun ouders en die daarvoor
F A M I L I E S I N B E W E G I N G
al dan niet betalen. Als je de opvang gratis
maakt, duw je de ouders in één richting, namelijk
de georganiseerde opvang. Persoonlijk ben
ik meer te vinden voor de optie waar je ouders
de keuze laat en ze dus meer geld geeft zodat ze
zelf kunnen kiezen.
Zoals ik al zei, kan de kinderbijslag bijvoorbeeld
verhoogd worden. Zoals er nu reeds op 6, 12 en
18 jaar een leeftijdsbijslag wordt toegekend, kan
dat misschien ook ingevoerd worden voor kinderen
tussen 0 en 2,5 jaar. Ouders kunnen zo de
kosten van opvang dekken of er iets anders mee
doen. Op die manier wordt de vrije keuze gegarandeerd.
Ik zie het als een soort van Persoonlijk
Assistentie budget (PAB) of ‘kindercheques’. In
plaats van subsidies te geven aan de instellingen,
geef je dat geld aan de ouders van de
gebruikers. Dit ligt in de lijn van de tijdsgeest
waar mensen veel liever zelf de keuze maken
hoe ze willen worden geholpen. De hele filosofie
van de kinderopvang moet dan wel omgekeerd
worden zoals nu in de gehandicaptenzorg het
geval is. Er moet een klik worden gemaakt.
Gezinnen moeten ondersteund worden en niet
de diensten/instellingen.
Tijdens de vergaderingen van de Staten-generaal
werd het verlengen van het ouderschapsverlof
als een manier aangehaald om het
ouderschap te ondersteunen. Wat vindt u hier
van?
Daar is iets voor te zeggen ja. In Zweden kan
men bijvoorbeeld één jaar ouderschapsverlof
opnemen. Een andere optie is om de uitkering
van het ouderschapsverlof te verhogen. Als
alleenstaande moeder kan je niets aanvangen
met het ouderschapsverlof omdat de uitkering te
laag is voor een alleenstaande. De overheid
moet zich bezinnen over al die verloven die
bestaan. Meestal gaan ze uit van heel normale,
traditionele gezinnen en zijn ze helemaal niet
aangepast aan de situatie van de alleenstaande
ouder. We leven in een heel sociale samenle-