EGF-NL/Families in beweging - Les Familles

P. 88
IVT EN BEROEPSINKOMSTEN
Als een persoon met een handicap wordt tewerkgesteld
voor een periode van drie maanden of minder
per kalenderjaar (een doorlopende job of de
optelsom van uitzendwerk) dan geeft dit geen aanleiding
tot een herziening. De persoon met een
handicap kan zijn beroepsinkomen volledig cumuleren
met de tegemoetkoming voor personen met
een handicap. Het recht op tegemoetkoming wordt
wel herzien wanneer de IVT van de persoon met
een handicap gedurende minstens drie maanden
wordt gecumuleerd met een beroepsinkomen (op
voorwaarde dat deze wijziging aanleiding geeft tot
een verhoging of een vermindering van het inkomen
met minstens 20 % ten opzichte van het voorgaande
kalenderjaar. Als dit niet het geval is,
verandert er niets). Wanneer de persoon zijn baan
verliest en de arbeidsperiode geen recht geeft op
een werkloosheidsuitkering of een uitkering van
het ziekenfonds, kan de persoon met een handicap
opnieuw aanspraak maken op een volledige IVT. De
persoon moet dan een procedure doorlopen om
opnieuw recht te hebben op de IVT. Ook al geeft de
administratie voorrang aan de verwerking van deze
dossiers, toch kan deze procedure enkele maanden
in beslag nemen.
BRON Office de la Naissance et de l’Enfance, 2006.
als persoon met een handicap geregistreerd willen
staan (een absolute voorwaarde om een
tegemoetkoming te kunnen genieten) (Persoonlijke
briefwisseling cel personen met een handicap,
Staatssecretariaat van het Gezin en
Personen met een Handicap).
In een poging een verklaring te vinden voor
deze beperkte aanwezigheid van personen met
een handicap op de arbeidsmarkt wordt gewezen
op de werkloosheidsval. Hoewel een beroepsactiviteit
een hoger inkomen meebrengt, het recht
op sociale zekerheidsuitkeringen opent (invaliditeitsuitkering,
werkloosheidsuitkering, gezondheidszorg,
kinderbijslag, pensioen…) met
behoud van afgeleide rechten (voordelig tarief
F A M I L I E S I N B E W E G I N G
op het gebied van gezondheidszorg, sociaal gasen
elektriciteitstarief,…) lijkt de professionele
integratie van personen met een handicap toch
geremd of geblokkeerd door de toekenning
van de inkomensvervangende tegemoetkoming
(IVT) 14 .
Het is dus niet zozeer de job die de persoon met
een handicap lijkt af te schrikken. Als de persoon
met een handicap een baan aanneemt,
loopt hij het risico om het financieel nog veel
moeilijker te krijgen wanneer de beroepsactiviteit
na drie maanden wordt beëindigd. De
moeilijkheid om over te stappen van het tegemoetkomingsstelsel
naar het beroepsstelsel ligt
dus vooral in de tegenovergestelde richting, van
jobverlies naar tegemoetkoming. Deze mogelijke
financiële onzekerheid maakt de persoon
met een handicap ook psychisch onzeker: welk
nut heeft het om professioneel aan de slag te
gaan als het beroepsstatuut aanleiding kan
geven tot financiële onzekerheid en het risico
inhoudt om in de toekomst zonder inkomen te
zitten? Uiteindelijk zullen alleen de personen
met een handicap die een goedbetaalde, voltijdse
en vaste job kunnen vinden het risico
nemen om uit het tegemoetkomingstelsel te
stappen. Bovendien is de informatie die de persoon
met een handicap krijgt of vraagt vaak
moeilijk te begrijpen, vaag of zelfs tegenstrijdig.
Sinds 1 juli 2006 werden maatregelen genomen
om de werkgelegenheid voor personen met een
handicap te bevorderen, meer bepaald door het
vrijstellingspercentage van de beroepsinkomsten
op te trekken, waardoor de IVT’er een groter
deel van zijn tegemoetkoming kan cumuleren
met zijn beroepsinkomen.
In het kader van de actieve welvaartstaat gaat
het eigenlijk om een activering van de inkomensvervangende
tegemoetkoming. Voordien
bedroeg het vrijstellingspercentage 10 %. Dit
percentage werd opgetrokken tot 50 % 15 en 25 %
voor de hoogste inkomensschijf 16 .