EGF-NL/Families in beweging - Les Familles

P. 173
plaats te definiëren van de co-ouder wanneer
beide partners hetzelfde geslacht hebben. Het
statuut van ‘zorgouder’ wordt dus beperkter en
krijgt een connotatie die eerder verbonden is
aan de verdediging van de belangen van holebi’s.
Deze indruk werd nog sterker wanneer in
juli 2005 amendementen werden ingediend die
nieuwe vormen van zorgouderschap 18 voorstellen
als alternatief voor de adoptie, om te voorkomen
dat adoptie mogelijk wordt voor homoseksuele
koppels. Het grote verschil ligt in het feit dat
zorgouderschap geen afstammingsband creëert
tussen het kind en de ‘zorgouder’. Daarom wordt
het zorgouderschap in de ogen van sommigen
beschouwd als een tweederangsoplossing en
vaak aldus voorgesteld, zonder echt grondig te
zijn besproken en uitgediept, tenzij buiten het
parlement, in het kader van de tweede SGG waar
hiertoe een speciale werkgroep werd opgericht.
Ondanks het feit dat adoptie eind 2005 ook
mogelijk werd voor homoseksuele koppels, dook
het dossier rond zorgouderschap in maart 2006
opnieuw op in de subcommissie gezinsrecht,
waar verschillende hoorzittingen plaatsvonden
alvorens het dossier werd uitgesteld tot het volgende
parlementair jaar.
Een moeilijk te definiëren statuut
Hoewel zorgouderschap steeds meer een onoverkomelijke
zaak lijkt te worden in het gezinsrecht,
verloopt de uitwerking van een wettelijk statuut
niet probleemloos. Het statuut van ‘zorgouder’,
dat trouwens niet bestaat in het buitenland, is
immers een nieuwigheid op juridisch vlak. Het
moet dus volledig worden gedefinieerd, zowel
qua inhoud, als qua voorwaarden, draagwijdte
en grenzen.
Voor wie en voor wat?
Allereerst moeten we ons afvragen voor wie het
zorgouderschap in de eerste plaats is bedoeld en
of de voorstellen die in het parlement werden
S C È N E I I I Inzoomen op gezinnen en de overheid
ingediend een passend antwoord bieden op
de verwachtingen en de problemen waarmee
de betrokken personen in het dagelijkse leven
kampen.
EEN GEDEELTELIJK ANTWOORD VOOR DE GEZINNEN
WAARBIJ DE OUDERS VAN HETZELFDE GESLACHT ZIJN
De kwestie werd aanvankelijk gestuwd door
homoseksuele bewegingen in een periode waarin
adoptie voor hen nog onaanvaardbaar leek,
maar intussen is de situatie veranderd. Nu adoptie
mogelijk is voor koppels van hetzelfde
geslacht, lijkt zorgouderschap niet langer een eis
voor een deel van de homoseksuele personen,
die nu het kind van hun partner kunnen adopteren
als zij de enige twee zijn die het kind opvoeden
(bijvoorbeeld na een inseminatie met
sperma van een onbekende donor of een éénouderadoptie).
Sommige militanten, die erg
gevoelig zijn voor het gelijkheidsprincipe, zien
zorgouderschap echter als een tweederangsoplossing
die moet worden vermeden. Aangezien
zorgouderschap geen afstammingsband met het
kind creëert, is het in hun ogen een minderwaardig
statuut dat niet leidt tot ‘volwaardig’
ouderschap, zoals dat van de biologische of
adoptieouders. Andere homoseksuele ouders
zien zorgouderschap dan weer als een interessante
oplossing, vooral bij situaties waarin meer
dan twee personen als ouder betrokken zijn. Dit
is bijvoorbeeld het geval voor gezinnen waarbij
doorgaans een homo – soms een koppel – een
beroep doet op een lesbisch koppel om samen
een kind te verwekken en groot te brengen. In
dergelijke situaties bestaan vanuit wettelijk oogpunt
alleen de biologische ouders, terwijl hun
respectievelijke partners geen enkel recht hebben
ten opzichte van het kind. De tot nu toe
ingediende voorstellen voorzien nochtans in
niets voor deze laatsten aangezien het ouderlijke
gezag volgens deze wetsvoorstellen niet