EGF-NL/Families in beweging - Les Familles

P. 29
de volwassenheid en soms zelfs tot de derde
leeftijd. In onze veranderende maatschappij,
waar werken de centrale waarde is, kruisen
generaties elkaar, volgen ze elkaar op en leven
ze samen. Uit de PSHB-gegevens(Bulckens e.a.,
2005) blijkt dat huishoudens die uit één generatie
bestaan, het meest vertegenwoordigd zijn
(56,6 %): het kan gaan om kinderloze gezinnen,
broers en zussen die samenwonen of
alleenstaanden. Vervolgens zijn er huishoudens
die door twee generaties gevormd worden
(42,9 %): gezinnen met kinderen, gezinnen
bestaande uit kinderen die een hulpbehoevende
ouder in huis nemen. De meest voorkomende
vorm van samenwonende generaties is
uiteraard die tussen ouders en hun opgroeiende
kinderen. Er zijn daartegenover erg weinig huishoudens
waarbij meer dan twee generaties
onder hetzelfde dak leven. Slechts 0,5 % van de
huishoudens telt 3 generaties en 0,02 % telt
4 generaties.
Het komt steeds minder vaak voor dat gezinnen
een (schoon)ouder in huis nemen. Het aantal
verwante personen dat bij een referentiepersoon
inwoont, neemt af: in 1991 was dit aandeel
met één derde gedaald in verhouding tot 1970.
We stellen met andere woorden een voortdurende
gezinsverdunning rond de gezinskern
vast. Voorouders, nakomelingen en zijdelingse
verwanten van de referentiepersoon, net zoals
eventuele echtgenoot en kinderen worden
steeds minder vaak in het huishouden opgenomen
(Boulanger e.a., 1997). Deze evolutie staat
in schril contrast met de trend om niet-verwante
personen, personen waarmee men geen verwantschapsband
heeft, op te nemen in het huishouden.
Dit aandeel neemt fors toe, waardoor
men ervan kan uitgaan dat we hier het fenomeen
van het samenwonen in de cijfers zien
doorkomen.
Hoewel ouders en kinderen niet in hetzelfde
gezin wonen, merken we wel dat ze doorgaans
vrij dicht bij elkaar wonen. Zo verklaart 40 %
S C È N E I Panoramische blik demografische
van de PSBH-ondervraagden dat zij op ongeveer
10 km van hun ouders wonen, terwijl 45 %
verklaart op maximaal 50 km van hun ouders te
wonen.
Vandaag kunnen verschillende generaties gedurende
een bepaalde levensperiode naast elkaar
bestaan, maar daarom vinden de intergenerationele
relaties niet per se onder hetzelfde dak
plaats. Verschillende generaties delen steeds
minder dezelfde woonplaats. De vraag is of de
kosten voor de opvang in een instelling en voor
de verzorging van de ouder wordende persoon
deze trend in de toekomst zouden kunnen doen
keren.
De erkenning van het holebigezin
Terwijl het huwelijk bij heteroseksuele koppels
aan succes inboet, eisten de holebi’s met succes
toegang tot het burgerlijk huwelijk. Tijdens de
periode 2003-2004 werden in België 3 915
burgerlijke huwelijken gesloten tussen personen
van hetzelfde geslacht, waarbij de meeste
huwelijken in Vlaanderen plaatsvonden (58,4 %
huwelijksverbintenissen tussen twee mannen en
41,6 % tussen twee vrouwen). Bovendien geeft
de wet van 18 mei 2006 partners van hetzelfde
geslacht de mogelijkheid om kinderen te adopteren:
twee mannen of twee vrouwen kunnen
dus voortaan een kind adopteren.
Gezinnen met een gezinslid
dat met een handicap leeft
In België dateren de recentste cijfers over het
percentage personen met een handicap van de
totale bevolking uit 1996. Het Nationaal Instituut
voor de Statistiek telde toen 12,9 % personen
met een zware of gematigde handicap.
4,6 % leeft met een zware 13 handicap en 8,3 %
heeft een gematigde 14 handicap. Als het gaat om
de professionele integratie van personen met