EGF-NL/Families in beweging - Les Familles

P. 182
In het horizontale gezinsrecht moet in elk geval
een duidelijker afbakening worden gemaakt tussen
de drie soorten relatievormen. Naar mijn
smaak moet de wetgever zich in het relatierecht
beperken tot seksuele relaties; andere relaties
kunnen contractueel worden vormgegeven. In
de huidige stand van zaken zou het aanbeveling
verdienen de wettelijke samenwoning af te
schaffen en aan alle feitelijk samenwonende
paren een minimale dwingende bescherming te
bieden. De meeste gezinnen ‘gebruiken’ nog een
huwelijk: dat moet de wetgever ertoe aanzetten
de verdere afbouw van het huwelijk te vermijden.
Tot slot kom ik even terug op het kruispunt tussen
verticaal en horizontaal familierecht. Regels
over stabiele paarvorming hebben lang in functie
gestaan van de beschermingsbehoefte van
paren met kinderen. Deze behoefte is niet
dezelfde als deze van paren zonder kinderen.
De wetgever zou aan dit gegeven aandacht moeten
besteden wanneer hij de gezinsrechtelijke
puzzel terug zou samenstellen. Die hersamenstelling
ligt niet voor de hand. Niet enkel hetero,
maar ook homoseksuele paren kunnen sinds de
ontkoppeling van 1987 immers ook feitelijk en
juridisch ouders zijn. Alle ouders zouden door
de overheid tot stabiele paarvorming moeten
worden gestimuleerd; alle ouders hebben
immers nood aan bescherming.
Samengevat verdient een verregaande(re)
contractualisering van het gezinsrecht geen aanbeveling;
ook morgen is er dus nog nood aan
gezinsrecht. Dat zou minstens binnen de verticale
respectievelijke horizontale pijler minder
ontkokerd moeten worden. Verdergaand zouden
de twee pijlers terug op elkaar kunnen worden
afgestemd in de mate de socialisering van kinderen
stabiele paarvorming vooronderstelt.
F A M I L I E S I N B E W E G I N G
Gezin en maatschappelijke bijstand
Bij alle onderlinge betrekkingen van de
burgers slaat de wetgever acht op hun lijden,
hun genot en op alle uitingen van zinnelijke
liefde en hij zorgt er met behulp
van de wetten voor dat laakbaar gedrag
wordt gestraft en prijzenswaardig gedrag
wordt beloond.
PLATO, De Wetten, I, VI, 631e-632a.
FIERENS, Jacques
Advocaat
Hoogleraar aan de Facultés
Notre-Dame de la Paix, Namen (FUNDP)
en aan de Université de Liège, Luik (Ulg)
De twee wetten die de basis vormen van het
recht van personen en gezinnen op bijstand
vanwege de gemeenschap, wanneer zij leven in
mensonwaardige omstandigheden, zijn de organieke
wet van 8 juli 1976 betreffende de openbare
centra voor maatschappelijk welzijn en de
wet van 26 mei 2002 betreffende het recht op
maatschappelijke integratie. Na een aantal facelifts
in 1974, 1976 en 2002 heeft onze goede
ouwe sector van het maatschappelijk welzijn
een nieuwe jeugd gevonden door absolute voorrang
te verlenen aan de ‘activering’ van de aanvragers
en aan ‘contracten’ met de openbare
centra voor maatschappelijk welzijn. Het kenmerk
van esthetische chirurgie en cosmeticaproducten
is de creatie van een illusie van een in
werkelijkheid verloren jeugd. De huidige trends
in de maatschappelijke welzijnssector zijn minder
nieuw dan op het eerste gezicht blijkt. Bijstand
ondergeschikt maken aan de bereidheid
om te werken en min of meer te goeder trouw
stellen dat de rechthebbende vrij is om zijn
afhankelijkheid van de openbare instelling te
aanvaarden of te weigeren, zijn kenmerken van
het maatschappelijk welzijn op het moment dat
de steden vorm begonnen te krijgen, wat ons
terugbrengt naar de 17de en 18de eeuw 61 .