EGF-NL/Families in beweging - Les Familles

P. 280
met intergenerationaliteit. We komen echter tijd
en beschikbaarheid te kort om ons in te zetten
voor een kind, partner, ouder, gezonde, zieke,
personen met een handicap, omringde of eenzame
naaste,… als we zouden willen.
Het debat over al deze aangehaalde kwesties
duurt voort, maar moet leiden naar duidelijke
politieke beslissingen. De reglementering moet
een bijkomende garantie bieden op een gastvrije
wereld voor mannen, vrouwen, kinderen, adolescenten,
jong en oud met eerbied voor alle
generaties. Iedere generatie heeft een plaats. De
vertegenwoordigers van onze gezinsbeweging
hadden dan ook oren naar het voorstel van
staatssecretaris Mandaïla om een gezinsobservatorium
op te richten waarbij iedere bepaling
die betrekking heeft op het gezin het voorwerp
zal uitmaken van besprekingen met de overheid
en de partijen die betrokken zijn bij de toepassing
van die bepaling. Een waardevol instrument
voor de gezinnen waar wij alvast achter
staan.
Verdediging van een gezinsbeleid
dat gendergelijkheid wil waarborgen
in onze vergrijzende maatschappij
FASTRE, Frédérique
GOFFINET, Françoise
Attachées, Instituut voor de gelijkheid van mannen
en vrouwen
Zoals algemeen geweten wordt onze maatschappij
gekenmerkt door een voortdurende
stijging van de levensverwachting, waardoor de
beroepsbevolking er proportioneel gevoelig op
achteruit gaat in verhouding tot het aantal
gepensioneerden en door een aanhoudend laag
geboortecijfer dat ertoe leidt dat de generaties
niet vervangen worden en het gewenste kinderaantal
overigens niet weerspiegelt.
De sociaal-economische context en de voornaamste
uitdagingen waarvoor zowel België als
F A M I L I E S I N B E W E G I N G
de andere Europese lidstaten mee geconfronteerd
worden, zijn samengevat in het Groenboek
‘Demografische veranderingen: naar een
nieuwe solidariteit tussen de generaties’ dat in
maart 2005 door de Europese commissie werd
uitgewerkt 5 .
Bij de uitgestippelde oplossingen wordt vaak
aangedrongen op het belang van een sterkere
individualisering van de sociale rechten, op meer
participatie van vrouwelijke arbeidskrachten op
de arbeidsmarkt, op een aangepaste tenlasteneming
van kinderen en ouderen. Dit alles zou tot
stand moeten komen via een globale aanpak
verbonden aan alle levenscycli van individuen.
De eerbied voor de gelijkheid van mannen en
vrouwen staat alleszins centraal in de problematiek
rond de demografische vergrijzing. Zonder
optreden van de staat en van alle betrokken partijen
zouden vrouwen taken blijven opstapelen,
doorgaans zonder verdeling, om de opvoeding
van de kinderen in goede banen te leiden, actief
deel te nemen aan de arbeidsmarkt en te zorgen
voor oudere ouderers of familieleden met een
handicap 6 terwijl mannen zich hoofdzakelijk aan
hun professionele loopbaan wijden. Het is dus
belangrijk om in te gaan tegen deze culturele
tendensen met ongelijke automatismen.
Gendergelijkheid garanderen betekent ook verandering
brengen in het feit dat mannelijke
werknemers bij de komst van een kind doorgaans
een loonsverhoging vragen om te kunnen
voorzien in de behoeften van het uitgebreide
gezin, terwijl de werkneemster veeleer om soepelere
of zelfs minder werkuren vragen om voor
het kind te zorgen. Deze gedragingen kunnen
naargelang het geslacht verschillende gevolgen
hebben voor de financiële zelfstandigheid, de
promotiekansen, het pensioen,…
Om een einde te maken aan de vele stereotypen
die een grote rem zijn voor de verwezenlijking
van gendergelijkheid, moet de hele maatschappij
dus bewust worden gemaakt van de bestaande
genderongelijkheden.