EGF-NL/Families in beweging - Les Familles

P. 277
komen aan de nieuwe solidariteitseisen tussen
de generaties en aan de specifieke behoeften van
iedere generatie. Familiale en collectieve solidariteit
zijn niet onderling vervangbaar. Integendeel,
ze moeten elkaar voortdurend wederzijds
versterken. De ene solidariteitsvorm kan immers
geen vruchten afwerpen zonder de hulp van de
andere.
Vooruitgaan samen met de gezinnen
De Ligue des Familles treedt al meer dan 85 jaar
op voor de gezinnen. Onze beweging die de
familiale belangen behartigt, zag haar missies in
de loop der jaren en naargelang de uitdagingen
uitbreiden en specifieker worden (denken we
maar aan de invoering van de kinderbijslag, studiebeurzen,
hypothecaire leningen voor het
gezin, de dienst voor alimentatievordering,…).
De gezinnen die wij begeleiden zijn veranderd
en evolueren nog steeds. Leven als koppel, dromen
van vele gezamenlijke projecten, kinderen
krijgen en opvoeden, zich integreren in de maatschappij
en voldoende inkomsten verwerven
voor een degelijk leven wordt een steeds ingewikkelder
waagstuk, een parcours vol hindernissen
die voor meer en meer ouders onvoldoende
afgebakend en beveiligd zijn. Doorheen dit verslag
werden al heel wat zaken die dagelijkse
realiteit zijn, aangekaart, maar de Ligue des
Familles wil een aantal aanbevelingen toch nog
even extra belichten, zaken die betrekking hebben
op inter- en intragenerationele ervaringen
met de bedoeling het welzijn van alle gezinnen
te verbeteren om beter samen te leven.
Solidariteit heeft op ieder van ons betrekking en
we kunnen niet talrijk genoeg zijn om ons te
engageren.
De engagementen van het gezin
Hoe kunnen gezinnen aan buurtsolidariteit
doen? Door familieleden, voorouders, nageslacht
te steunen? Door betrokken te blijven bij de
S C È N E V Inzoomen op het gezinsbeleid
activiteiten die moeten worden verricht en/of
die hen na aan het hart liggen? Deze gezinnen
moeten over de middelen beschikken om de
afstand te dichten door te bouwen aan een beter
samenleven. Een betere tijdsafstemming is een
essentieel ingrediënt dat van de beleidsmakers
krachtdadige acties vergt. Zo zou een beter
evenwicht tussen de verschillende engagementen
van de burgers (werknemer, ouder, mantelzorger,…)
echte beschikbaarheid mogelijk
kunnen maken (een naaste begeleiden en
ondersteunen bij ziekte, hulpbehoevendheid,
ouderdom). Deze beschikbaarheid is onmisbaar
voor intergenerationele uitwisselingen waaruit
iedereen ooit voordeel haalt. Hoe kunnen we
een intergenerationele maatschappij dynamisch
maken als een aanzienlijk deel van de jongeren
geen toegang heeft tot de arbeidsmarkt? Zonder
werk, zonder inkomen, met weinig toekomstperspectieven
hebben jongeren op arbeidsleeftijd
geen echt uitzicht op een levensproject buiten
hun familie.
We kunnen deze situatie niet langer tolereren.
Het is onze plicht jongeren een duwtje in de rug
te geven zodat zij zelfstandig kunnen zijn en
een plaats vinden op de arbeidsmarkt naast de
anderen. Als er niets verandert, hoe kunnen we
dan van hen verlangen dat zij meer aandacht
besteden aan de ouderen die in vraag gesteld
worden als werknemers te veel kosten aan de
gezondheidszorg en de pensioenfondsen? Op
een respectvolle manier samenleven kan het
bindmiddel worden om de sociale cohesie zowel
op familiaal als op maatschappelijk vlak te versterken.
Iedere generatie moet een plaats krijgen,
er mogen geen verliezende of opgeofferde
generaties zijn. In een dergelijke maatschappij
moet iedereen de middelen krijgen om in zijn
eigen behoeften te kunnen voorzien en een
waardig leven te leiden. Wanneer zullen we
met ons allen minder gaan werken om beter te
leven? Laten we daar eens ernstig over naden-