EGF-NL/Families in beweging - Les Familles

perking er vaker bewust voor kiezen om minder
te gaan werken na de geboorte. Ouders hebben
de meeste schrik dat de zorg en aandacht die
hun kind nodig heeft, niet kan worden geboden
in de opvang. Net zoals in andere gezinnen
hekelen ze de lange wachtlijsten en het beperkte
aanbod van kinderopvang in de buurt (Vanpée
e.a., 2000).
GETUIGENIS, DAG VAN HET GEZIN,
19 JUNI 2005:
P. 77
“Ik ben huisvrouw geworden omdat er onder andere
geen avond- of weekendopvang is. Babysitters zijn niet
te betalen als je er vaak een beroep op moet doen.”
De kritiek op de kinderopvang is dat deze voornamelijk
gezinnen in hogere inkomensklassen
met één tot twee gezonde kinderen ten goede
komt. Voor kinderen met een handicap is er te
weinig opvang omdat hun behoeftes en noden
anders zijn. Voor grote gezinnen is de kost voor
kinderopvang aanzienlijk, in die mate dat het
soms voordeliger is dat één van de partners
stopt met werken. Ook voor éénoudergezinnen,
die slechts over één inkomen beschikken, is kinderopvang
duur. Ondanks het uitgebreide aanbod
aan voorzieningen, voldoet het aanbod niet
en zijn ze niet aangepast aan de behoeftes van
de ouders. Problemen hebben voornamelijk te
maken met opvang voor ouders met flexibele
arbeidstijden, buitenschoolse opvang, opvang
voor zieke kinderen, opvang tijdens de vakantie,…
Er is ook een ondervertegenwoordiging
van kinderen uit lagere sociale klassen en van
allochtone ouders in de kinderopvang. Dit is toe
te schrijven aan de ongelijke arbeidsmarktsituatie
(Philips & Moss, 1989; Storms, 1995).
De overheid kan hiervoor een oplossing bieden
door toegankelijke en geografisch goed verspreide
collectieve diensten van kinderopvang
S C È N E I I Een panoramische blik op gezinnen en arbeid
aan te bieden. Gesubsidieerde opvang geniet
de voorkeur boven het stimuleren van private
opvang omdat iedereen hiervan kan genieten en
het te betalen bedrag afhankelijk is van het
gezinsinkomen. Indien enkel het privé-initiatief
wordt aangemoedigd, verliezen de armere
gezinnen omdat in deze opvangvoorziening
gewerkt wordt met een vast bedrag per dag
ongeacht het inkomen. Om het aantal opvangplaatsen
te verhogen, kunnen bedrijven ingeschakeld
worden. In de Waalse Gemeenschap
wordt er geëxperimenteerd met S.E.M.A.-crèches.
Dit zijn opvangplaatsen die door de werkgever
zijn gereserveerd in de nabijheid van de
werkplaats waar de werknemers gebruik van
kunnen maken. Opvang voorzien op de werkplaats
zelf is ook een optie. Hierbij moet gelet
worden dat een dergelijke opvang niet in het
nadeel mag zijn (van de verwachte flexibiliteit)
van de werknemer. De kost voor de werkgever
mag ook niet te groot zijn (Staten-generaal van
het Gezin cyclus II, 2006).
Naast de uitbouw van het aantal diensten, kunnen
de bestaande structuren ook onder de loep
worden genomen. Wat met de flexibiliteit van de
opvangdiensten zelf? Bedrijven lopen immers
het risico dat ouders minder lang werken doordat
ze op tijd aan de opvang moeten staan om
hun kind af te halen of moeten instaan voor de
opvang van hun kind. Er wordt immers steeds
meer op atypische uren zoals in het weekend, ‘s
nachts,… gewerkt. De openingsuren van de kinderopvangdiensten
zijn hier niet op voorzien. De
Vlaamse regering ziet in het gebruik van dienstencheques
een mogelijkheid om meer flexibiliteit
te creëren. In het voorstel van het decreet
inzake het gebruik van dienstencheques voor
kinderopvang zijn een aantal beperkingen opgelegd.
Enkel een alleenstaande, werkende ouder
met kinderen onder de 3 jaar kan voor 39 u per
jaar zijn of haar kinderen laten opvangen met
dienstencheques (Van Holen, 2006). Het vraag-