EGF-NL/Families in beweging - Les Familles

P. 207
van armoede bestaansonzekerheid en sociale
uitsluiting, 2005). Een vervangingsinkomen,
zelfs vermeerderd met de gezinsbijslagen, is te
laag om een degelijk bestaan op te bouwen.
Vaak is de buitenwereld niet mild voor personen
die in armoede verkeren. Ook de kinderen van
deze gezinnen krijgen al vroeg in hun leven een
achterstand (Driessens, 2003). Ze kunnen vaak
niet volgen op school en hebben gemiddeld
genomen een slechtere gezondheid. Voor deze
gezinnen, die geen goede levensomstandigheden
voor hun kinderen kunnen creëren omwille
van hun kwetsbare positie, dreigt een plaatsing
voor hun kinderen. De vraag is echter of een
plaatsing wel een goede oplossing is omdat dit
volgens Verhellen gelijk staat aan het verplaatsen
van de problemen. Het gezin is eerder een
hefboom in de strijd tegen armoede dan een
hindernis (Koning Boudewijnstichting, 1995).
Ook het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding
gaat hiermee akkoord (Steunpunt
tot bestrijding van armoede bestaansonzekerheid
en sociale uitsluiting, 2005). De Statengeneraal
van het Gezin volgt deze lijn: “Wat
ook de vorm en de omstandigheden van het
gezin zijn, het blijft één van de beste sociale
integratiefactoren: het is in het gezin dat het
kind, zoals de volwassene, een houvast vindt,
zich ontwikkelt, zelfstandig wordt… en groeit”
(Staatssecretariaat voor Gezinnen en Personen
met een handicap, 2004, p. 3). Het aantal
geplaatste kinderen is in de Franse Gemeenschap
gedaald met bijna 10 % tussen 1997 en
2002. Omgekeerd zijn er meer en uitgebreidere
maatregelen gekomen om gezinnen te helpen.
Ook in 2002 werd in Vlaanderen het merendeel
van de kinderen die zich in een risicosituatie
bevonden, geholpen in instellingen (57 %),
maar het aanbod van hulp buiten de instelling
steeg ook hier.
Administratieve en repressieve diensten schrikken
de gezinnen af, daarom zijn er ook veel
buurtacties die gezinnen die in armoede verke-
S C È N E I V Een panoramische blik gezinnen en samenleving
ren, de mogelijkheid geven hun situatie terug
onder controle te krijgen. Omdat deze tussenkomsten
niet door één of andere officiële instantie
gebeuren, maken gezinnen er meer gebruik
van. Voorbeelden van acties zijn een groep
waar ouders hun kinderen kunnen ontmoeten,
familievakanties, steun aan de familie, acties die
in een open omgeving plaatsvinden als oplossing
voor plaatsing,… De auteurs van het verslag
‘Armoede uitbannen. Een bijdrage aan
politiek debat en politieke actie’ (Steunpunt tot
bestrijding van armoede bestaansonzekerheid
en sociale uitsluiting, 2005) steunen de vraag
om zulke initiatieven te erkennen en ondersteunen.
De personen die deze acties begeleiden,
wijzen op de financiële moeilijkheden die ze
ondervinden om deze projecten verder te zetten.
Dit kan een oplossing zijn om deze gezinnen, en
vooral hun kinderen, een betere toekomst te
bieden.
De woonproblematiek
De toestand van de gezinswoning is een bepalend
element van armoede. Door de woningnood
wordt een steeds groter deel van de bevolking
geconfronteerd met de onmogelijkheid een
waardige woning te vinden. Sociale problemen
die verband houden met onderdak zijn talrijk.
Mensen zijn dakloos, wonen in onwaardige
woningen, kraakpanden en garages of worden
uit hun woning gezet (Martin, 2004).
We kunnen drie groepen onderscheiden: de personen
die een sociale woning huren, zij die zich
wenden tot de particuliere huursector (samen
goed voor 23,1 % van de bevolking) en eigendombezitters
(74,4 % van de bevolking 18 ) (FOD
Economie, 2006e).
De sociale huursector heeft tot taak personen en
huishoudens te huisvesten die nergens anders
terecht kunnen. De huurprijs is inkomensgerelateerd
en de woonzekerheid is gegarandeerd.
Daarom vindt men in deze sector de mensen