EGF-NL/Families in beweging - Les Familles

P. 170
deur naar binnen is gekomen. Dat is een stuk
waar we ons tegen blijven verzetten. Wanneer
in de voorbije tien jaar zowel het Hof van Cassatie
als deurwaarders zeggen geen manu militari-optredens
van kinderen in die context uit te
voeren, dan moet je als wetgever niet weer de
deur openzetten. Dat artikel moet er uit, dat is
een stap te ver. Meer nog, het is weer het kind
dat moet lijden en de gevolgen dragen van een
verplichting die hij/zij niet zelf aangegaan is,
maar wel de ouders.
Ik heb heel veel begrip voor al die vaders of
moeders die hun kinderen al jaren niet meer
zien en ook voor die kinderen zelf. Ouders zeggen
soms ook “Moest het ooit zo ver komen, ik
zou het niet doen. Ik zie mijn kinderen veel te
graag om ze dat te moeten aandoen, dan misschien
nog liever een jaar wachten of toch via
bemiddeling nog een keer proberen.” Puur
psychologisch en pedagogisch vind ik het
onvoorstelbaar voor kinderen om dat te moeten
meemaken. Ook juridisch ligt het moeilijk. Kinderen
zijn geen verbonden partij van de
afspraak die tussen hun ouders is afgesloten. Ik
denk dat we daarom moeten blijven investeren
in bemiddeling en bezoekruimtes en in al die
conflicthanterende systemen in plaats van nog
meer olie op het vuur te gaan gooien. Het kind
gaat daar nooit beter van worden.
Bent u wel tevreden over de andere maatregelen
zoals het betalen van dwangsommen?
Dwangsommen, dat moet kunnen. Ik snap dat er
een signaal moet gegeven worden, maar je moet
steeds het welzijn van het kind in het achterhoofd
houden. Als je jezelf begint voor te stellen
wat dat concreet zou opleveren, dan kom je van
een heel kale reis terug. Wij blijven, misschien
tegen beter weten in, pleiten voor bemiddeling
vanaf het begin. Het moet meer gestimuleerd
worden en betaalbaarder en toegankelijker zijn.
F A M I L I E S I N B E W E G I N G
Wat is volgens u de beste regeling op termijn?
De beste regeling is de regeling die vanuit het
gezin komt en waar rekening wordt gehouden
met de mening van de kinderen. Ze moet flexibel
genoeg zijn om met wisselende omstandigheden
rekening te houden of overleg als eerste
optie zien in plaats van meteen naar de rechtbank
te stappen. Naast de inhoudelijke aspecten
moeten ook de procedures worden vastgelegd
om probleemoplossend te werken. Het zou ideaal
zijn, mocht dit gebeuren via de bemiddelaar.
Bemiddelaars houden rekening met lange termijn
veranderingen. Hij of zij is iemand die er
buiten staat, die onpartijdig is. Dat is het grote
voordeel van bemiddeling: de niet-betrokkenheid
bij elk aspect van de echtscheiding, zowel
financieel als emotioneel.
Om wettelijk de bemiddeling op poten te zetten,
zal het nog een hele zoektocht worden. Zowel
welzijn (een gemeenschapsbevoegdheid), als
justitie (een federale materie) zijn bevoegd.
Zorgouderschap: een antwoord
op de gezinsdiversiteit?
HERBRAND, Cathy
Aspirant van het Fonds
voor Wetenschappelijk Onderzoek,
Université Libre de Bruxelles (ULB)
Riet Bulckens
Een andere kijk op de ouderlijke band
Van éénoudergezinnen naar nieuwsamengestelde
gezinnen, over adoptie of medisch begeleide
voortplanting,… vandaag de dag spelen
heel wat personen een rol in het leven van het
kind. Deze toenemende verscheidenheid aan
gezinsvormen leidde de laatste jaren tot een
nieuwe specifieke woordenschat. Zo deed de
term ‘zorgouderschap’ geleidelijk aan zijn
intrede in de gezinssociologie, in de politiek,