EGF-NL/Families in beweging - Les Familles

P. 153
kinderen, is kiezen voor de toekomst. Zonder
kinderen, sterft onze generatie op termijn uit.
En stort onze oerdegelijk sociale zekerheid als
een kaartenhuisje in elkaar. Alleen is de overheidstussenkomst
vandaag nog veel te laag.
Gemiddeld 2 dekken kinderbijslagen én fiscale
voordelen voor kinderen ten laste in de personenbelasting
samen amper één derde (gezin
met één kind), niet ééns de helft (gezin met
twee kinderen) en twee derden (gezin met drie
kinderen) van de minimumkost. Dat moet dringend
verbeteren. De Gezinsbond heeft een
waaier aan voorstellen om gezinnen financieel
beter te ondersteunen. Dat kan langs de fiscale
weg, maar ook via de kinderbijslagen. Wij verkiezen
dat laatste.
In onze visie moet de overheid ook blijvend
tussenkomen in de specifieke kosten via de
bestaande kanalen. Kinderopvang via de inkomensgerelateerde
ouderbijdragen én de fiscale
aftrek van de opvangfactuur. Extra medische
kosten via de Maximumfactuur en het Bijzonder
Solidariteitsfonds. Onderwijs zou in principe
kosteloos moeten zijn. Althans zolang de leerplicht
van toepassing is. Zolang het basis- en
secundair onderwijs niet kosteloos zijn, moeten
gezinnen kunnen rekenen op toegankelijke studietoelagen.
Wie verder studeert, kan zich beroepen
op de studiefinanciering. De Gezinsbond
rekent erop dat de overheid al deze bestaande
kanalen behoudt, verfijnt en verruimt. De kinderbijslagen
daarentegen zien wij als tegemoetkoming
in de minimumkosten, niet in de
specifieke kosten.
Gelijkheidsbeginsel
Voor de Gezinsbond zijn alle kinderen gelijk. Zij
hebben dus elk recht op een gelijke overheidsondersteuning.
Ongeacht de rang (1ste, 2de of
3de kind) en ongeacht het beroepsstatuut én het
inkomen van hun ouders. De gezinsorganisatie
berekent trouwens de minimumkosten aan de
hand van een basisgezinsinkomen van ongeveer
S C È N E I I I Inzoomen op gezinnen en de overheid
1 800 euro 3 . Met andere woorden voor een
bescheiden inkomen.
De Gezinsbond is van mening dat de overheid
moet tussenkomen in de kosten van kinderen.
Tot hoever? Moet de overheid alle kosten van
kinderen te haren laste nemen? Neen, zeker
niet. Daarom ontwikkelde de Gezinsbond het
begrip ‘minimumkost’. Volgens de gezinsorganisatie
moet de overheid minstens de minimumkosten
dekken.
Uiteraard geven gezinnen met hogere inkomens
méér uit aan hun kinderen. Maar dat is hun verantwoordelijkheid.
In die meerkost moet de
overheid niet meer tussenkomen.
Kinderwens realiseren
Met de eis van minimumkostendekkende kinderbijslagen
wil de Gezinsbond geen nataliteitspolitiek
nastreven. De overheid moet gezinnen
wel helpen om hun kinderwens te realiseren.
Vandaag stellen wij nog altijd een hemelsbrede
kloof vast tussen woord en daad. Gemiddeld
schommelt de kinderwens 4 rond 2,27 kinderen.
Ruim 60 % van de koppels schuift twee kinderen
als kinderwens naar voor. Bijna een kwart vindt
drie kinderen ideaal. In werkelijkheid ligt het
kindertal een flink stuk lager. Het totale vruchtbaarheidscijfer
5 , het gemiddeld aantal kinderen
per vrouw, bedroeg in 2003: 1,62 voor België
en slechts 1,57 voor het Vlaamse gewest.
Recent onderzoek van professor doctor Jan Van
Bavel 6 toont echter een trendbreuk aan. Volgens
hem steeg het totale vruchtbaarheidscijfer in
Vlaanderen in 2005 opnieuw tot 1,69. In ieder
geval steeg het aantal geboorten in 2005 voor
het derde jaar op rij tot 63 906 7 . Recente jaarcijfers
van het Studiecentrum voor Perinatale
Epidemiologie tonen aan dat deze trend zich in
2006 met 64 092 geboortes voortzet. Daarmee
blijven we een stuk onder de noodzakelijke
2,1 kinderen die nodig zijn om een generatie te
vervangen. De kinderwens daalt nog lichtjes. De