EGF-NL/Families in beweging - Les Familles

P. 282
een lang verhoopte grote vooruitgang kan betekenen.
Deze tekst beoogt immers een waaier
aan doeltreffende instrumenten en maatregelen
(opstelling van een verslag over de impact van
nieuwe wetsvoorstellen, uitwerking van naar
geslacht opgesplitste statistieken, oprichting van
een gestructureerd netwerk van adviseurs in
gender mainstreaming in alle federale overheidsdiensten,
bepaling van strategische doelstellingen)
om de impact in te schatten van
iedere nieuwe maatregel die wordt overwogen,
ongeacht het betrokken domein, op de respectievelijke
situatie van mannen en vrouwen zodat
de invoering of versterking van eventuele ongelijkheden
wordt vermeden. Het Instituut voor de
gelijkheid van mannen en vrouwen zal de
opdracht krijgen dit integratieproces van de
genderdimensie op federaal niveau te begeleiden
en te ondersteunen. Het instituut zal ook het
netwerk bestaande uit de verschillende adviseurs
in goede banen leiden.
Dit essentiële initiatief kan dienen als precedent
voor iedere gewettigde eis om een algemeen
proces van ‘family mainstreaming’ op te nemen
in alle beleidslijnen zodat systematisch en
terecht rekening wordt gehouden met het belang
van de gezinnen.
We mogen hoe dan ook niet uit het oog verliezen
dat het bepalen van een doeltreffend en samenhangend
gezinsbeleid de verzoening en afstemming
vergt van verschillende – soms zelfs
uiteenlopende – cruciale doelstellingen zoals
het streven naar gendergelijkheid, het belang
van het kind, meer jongeren, ouderen en vrouwen
op de arbeidsmarkt, de financiering van
een stelsel voor sociale bescherming en natuurlijk
ook de instemming en de steun van de
publieke opinie.
F A M I L I E S I N B E W E G I N G
Wat houdt een rechtvaardig
gezinsbeleid in?
VAN PARIJS, Philippe
Faculteit economische,
sociale en politieke wetenschappen,
Université catholique de Louvain (UCL)
Directeur van Chaire Hoover
d’éthique économique et sociale
Het gezinsbeleid haalt op drie niveaus problemen
rond gelijkheid aan: tussen gezinnen
met en zonder kinderen, tussen mannen en
vrouwen die de gezinnen vormen en tussen kinderen
die erin opgroeien. Ik zal het in deze bijdrage
hebben over het eerste niveau met enkele
korte verwijzingen naar de twee andere niveaus.
Voor gezinnen met kinderen is een federaal kinderbijslagstelsel
nodig dat sterker, universeler
en minder gedifferentieerd is dan vandaag. We
mogen ons echter niet uitsluitend toespitsen op
ondersteuning via het gezinsinkomen. Ruimtelijke
ordening bijvoorbeeld, is even belangrijk.
Is het rechtvaardig om de keuze
om kinderen te hebben te subsidiëren?
In deze tijd is het hebben van kinderen, meer
dan ooit in de geschiedenis van de mensheid,
een keuze: de keuze om kinderen te hebben, al
dan niet met behulp van begeleide voortplantingstechnieken,
de keuze om geen kinderen te
hebben via sterilisatie, contraceptie en abortus,
de keuze om een groter risico te nemen om nooit
kinderen te hebben door de bevruchting uit te
stellen tot na de vruchtbare periode, de keuze
om kinderen te hebben via adoptie, wat voortaan
ook een optie is voor homoseksuele koppels.
Waarom moet de gemeenschap deze keuze om
kinderen te hebben financieel ondersteunen? Is
het rechtvaardig dat burgers die geen kinderen
hebben, meebetalen voor de keuze van de anderen?
Vragen we aan mensen die geen tuin of