EGF-NL/Families in beweging - Les Familles

P. 223
erkenning voor dienstencheques erg soepel en
dus gemakkelijk te verkrijgen in termen van de
kwalificatie van het in dienst genomen personeel,
de werkomstandigheden aan huis, maar
ook in termen van de bescherming van de consumenten.
Het is des te ingewikkeld omdat er
verschillende dienstverleners voorkomen in het
systeem van de dienstencheques (dienstverleners
van verenigingen met of zonder winstbejag,
uit de overheids- of de privé-sector) en
ook verschillende soorten consumenten die in
minder of meerdere mate kwetsbaar zijn. Ook
binnen de non-profitdienstverlening treffen we
verschillende partijen aan: familiehulpdiensten,
maar ook integratieorganen. Die hebben natuurlijk
verschillende doelstellingen: de integratieondernemingen
willen in de eerste plaats
kwaliteitsvolle banen scheppen voor laaggeschoolde
mensen, de familiehulpdiensten willen
eerder tegemoetkomen aan sociale behoeften.
De vraag rijst: “Zullen de gecreëerde banen en
de betrokken consumenten, ten opzichte van
deze officiële erkenning, die voor iedereen
dezelfde is, niet verschillend zijn naargelang de
erkende onderneming?”. We vergelijken appelen
met peren en zelfs al zouden de consumenten
alleen tweeverdieners zijn, in werkelijkheid
kunnen ook oudere of hulpbehoevende personen
gebruik maken van de dienstencheques. Toch
heeft deze groep mensen niet dezelfde behoeften.
Dat roept natuurlijk verschillende vragen
op.
Een ander aanzienlijk probleem ligt bij het feit
dat de dienstverlening ten huize van de consumenten
plaatsvindt, die doorgaans niet thuis
zijn. Dit roept de kwestie op van het vertrouwen
tussen de consument en de onderneming, maar
ook tussen de werkgever en de werknemer. Hoe
kunnen we deze vertrouwensband tussen deze
drie partners beheren?
Welke vraag is er momenteel naar dienstencheques?
S C È N E I V Inzoomen op gezinnen in de samenleving
De vraag rijst de pan uit. In 2005 is het aantal
erkende ondernemingen met meer dan 60 %
gestegen. Hun aantal ligt nu op bijna 800. Het
aantal werknemers is toegenomen van 15 000
tot 29 000 in 2005. Het statuut van deze werknemers
is natuurlijk erg uiteenlopend wat
betreft het soort contract (onbepaalde, bepaalde
duur) en de arbeidsduur.
De dienstencheques werden niet toegekend
voor thuisopvang van zieke kinderen of buitenschoolse
opvang, terwijl hier vraag naar is. Wat
is uw mening hierover?
De ziekenfondsen bijvoorbeeld hebben al diensten
opgericht voor de opvang van zieke kinderen,
lang voor de dienstencheques er waren.
Sommige ziekenfondsen hadden zelfs overeenkomsten
gesloten met uitzendkantoren, aangezien
de vraag sterkt varieert. In Vlaanderen
kunnen de dienstencheques dankzij een uitbreiding
van de erkenning ook worden gebruikt voor
de thuisopvang van kinderen, op voorwaarde
dat de ondernemingen die hiervoor instaan door
‘Kind en Gezin’ (K&G) erkend zijn. In Wallonië
is dit nog niet het geval.
Volgens mij is de huidige erkenning met betrekking
tot de dienstencheques veel te soepel om
diensten uit te bouwen die louter de huishoudelijke
taken overstijgen. De vraag blijft natuurlijk
of deze diensten compatibel zijn met winstbejag.
We krijgen een zekere conflictsituatie tussen
het streven naar rendabiliteit en diensten
waarbij het relationele aspect centraal staat. Dit
is een cruciale, moeilijke kwestie. Als de dienstverlening
wordt uitgebreid met kinderopvang,
moet er volgens mij op zijn minst een specifieke
erkenning komen van het ‘Office de la Naissance
et de l’Enfance’ (ONE) omdat het gaat
om een beroep op zich. Een uitzendkantoor bijvoorbeeld
mag geen dienst voor kinderopvang
worden. Dat is totaal zinloos. Kinderopvang