EGF-NL/Families in beweging - Les Familles

P. 242
gediscrimineerd worden ten opzichte van koppels
met kinderen. Alleenstaanden met kinderen
krijgen immers een uitkering voor mensen met
personen ten laste, en daarenboven nog kinderbijslag.
Een koppel met één kind in de werkloosheid
of de bijstand krijgt echter dezelfde
uitkering als een alleenstaande met één kind,
hoewel het eerste gezin een volwassene méér te
onderhouden heeft.
Menselijke waardigheid,
arme gezinnen en huisvesting
Armoede is meer dan een kwestie van
geld, het is een dagelijkse obsessie 19
PERDAENS, Annette
Socioloog, co-auteur van
het Brusselse armoederapport
Administratief directrice van het Observatorium
voor Gezondheid en Welzijn, Brussel-Hoofdstad
Inleiding
Armoede wordt doorgaans gedefinieerd als het
gebrek of tekort aan middelen die een persoon,
gezin of maatschappelijke groep nodig heeft om
op een behoorlijke of toereikende manier deel te
nemen aan het maatschappelijk leven in een
bepaald tijdperk en een bepaalde maatschappij.
Het is een complex en multidimensioneel, relatief,
gradueel en structureel fenomeen 20 . Het
heeft betrekking op alle aspecten van het leven
als burger: werk, gezondheid, huisvesting,
onderwijs, opleiding, cultuur,… en brengt ernstige
schade toe aan de waardigheid en de
gelijke en onvervreemdbare rechten van alle
mensen 21 .
Artikel 23 van de Grondwet stelt dat iedereen
het recht heeft een menswaardig leven te leiden.
Ook al doet de overheid mooie beloften door
economische, sociale en culturele rechten te
waarborgen (recht op werk, sociale zekerheid,
F A M I L I E S I N B E W E G I N G
bescherming van de gezondheid, sociale, medische
en juridische bijstand, culturele en sociale
ontplooiing), toch acht ze het geen directe verplichting
om deze rechten voor iedereen concreet
te verwezenlijken. Krachtens het Internationaal
Verdrag inzake Sociale, Economische en Culturele
Rechten (IVSECR), verbinden de staten
zich er nochtans toe met volledige gebruikmaking
van de hun ter beschikking staande hulpbronnen
en met alle passende middelen steeds
nader tot een algehele verwezenlijking van de
erkende rechten te komen 22 .
Niettemin stellen we vast dat de overheid
inspanningen levert om de levensomstandigheden
van mensen die in armoede leven te verbeteren.
De federale staat, de gewesten en de
gemeenschappen nemen maatregelen en werken
nationale actieplannen voor maatschappelijke
insluiting uit 23 (NAPincl) die bij de EU
worden ingediend. Het Brussels Hoofdstedelijk
Gewest nam in 1991 een ordonnantie aan ter
opstelling van een jaarverslag over de armoede
in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest 24 . Na
bespreking van het verslag met de veldwerkers,
formuleert het Parlement aanbevelingen voor de
verschillende regeringen. Het Brusselse huisvestingsbeleid
getuigt van wilskracht, maar jammer
genoeg maakt de concrete uitvoering ervan
de ambities niet waar.
De sociaal-economische realiteit
van de Brusselse gezinnen
De sociaal-economische realiteit van de Brusselse
gezinnen is erg uitgesproken in de stedelijke
omgeving. Alle indicaties wijzen op een
armoedeconcentratie in de centraal gelegen
gemeenten en de gemeenten langs het kanaal.
Een meer welgestelde bevolking leeft in de randgemeenten,
die een groot aantal sociale woningen
tellen, wat wijst op sociale ongelijkheden.
De Brusselse huisvesting bestaat voornamelijk
uit oude en verloederde gebouwen. Wonen in