EGF-NL/Families in beweging - Les Familles

P. 104
ger gebeuren koppelvorming en partnerkeuze
niet toevallig. Er ontstaat een kloof tussen twee
soorten gezinnen: enerzijds gezinnen die doorgaans
dankzij het hoge opleidingsniveau van
beide partners, de meeste troeven in handen
hebben om het op sociaal en professioneel vlak
te maken en anderzijds gezinnen met een onzeker
bestaan, waarbij periodes van werkloosheid
en kleine banen elkaar afwisselen voor beide
partners.
Laaggeschoolde vrouwen
Laaggeschoolde vrouwen die deel uitmaken van
een koppel betalen onmiskenbaar een hoge prijs
voor deze evolutie. Zij leven met de andere
gezinsleden in moeilijke omstandigheden en zijn
zelden financieel onafhankelijk via hun werk.
Zij ondervinden heel wat moeilijkheden om
werk te vinden en te behouden, vaak wegens de
slechte kwaliteit van het jobaanbod dat aan hun
opleidingsniveau beantwoordt. Of dit nu de oorzaak
is of een proactieve compensatie, maar we
stellen vast dat zij zich al op jonge leeftijd wijden
aan het leven als ‘echtgenote’ of ‘moeder’
en richten zich volledig op deze rol. Deze vrouwen
hebben zelden een echte en volledige professionele
loopbaan. In heel wat
arbeidssectoren wordt hen deeltijds werk opgelegd
en is het risico op werkloosheid groot.
Tegelijkertijd worden de meeste vrouwen zich
met de leeftijd bewust van het belang van arbeid
en een beroepsinkomen. Zij ervaren vaak
frustratie wanneer hun man of partner sociaal
en professioneel achteruitgaat en het risico loopt
werkloos te worden en daarmee ook zijn sociaal
statuut en statuut van man dreigt te verliezen.
De rol van het gezinshoofd wordt in deze sociale
groep sterk gehandhaafd net als de taakverdeling
tussen man en vrouw. Niet zelden nemen
vrouwen het heft in eigen handen om het huishouden
te redden: ze zoeken en aanvaarden
links en rechts werk en blijven daarnaast het
huishouden runnen zonder veel hulp. Deze
F A M I L I E S I N B E W E G I N G
ongunstige omstandigheden leiden tot frequente
conflicten in het koppel, conflicten die vrouwen
en kinderen na een scheiding nog kwetsbaarder
maken.
Onderzoek naar armoede toont aan dat éénoudergezinnen
een van de meest kwetsbare gezinnen
zijn, niet alleen omdat het
éénoudergezinnen zijn, maar ook omdat er
leemtes zijn in het sociaal beleid voor alle gezinnen
en het beleid betreffende het beheer van
arbeid en arbeidskrachten voor alle werknemers.
Het beleid dat speciaal wordt ontwikkeld
voor de betrokken vrouwen ontsnapt evenmin
aan gendergebonden opvattingen en waardeoordelen,
wat de doeltreffendheid ervan hypothekeert
(weinig onvoorwaardelijke erkenning
van de noodzakelijke toegang tot een werkelijk
inkomen en arbeidsstatuut, beperkte inachtneming
van het gebrek aan sociale contacten wat
een oplossing voor het probleem van de kinderopvang
aan banden legt,…). De leden van dergelijke
gezinnen lopen een groot risico dat de
problemen en disfuncties zich opstapelen (bijvoorbeeld
op het gebied van gezondheid en
school), wegens het gebrek aan inkomen en het
gewelddadige klimaat en de levensomstandigheden
waarmee ze geconfronteerd zijn. Daardoor
zoeken vrouwen uit deze groep die alleenstaand
worden onverwijld een partner, hoewel sommigen
bewust vrijheid in armoede verkiezen
boven materieel welzijn onder controle.
Hooggeschoolde vrouwen
Uit enquêtes blijkt dat jonge hooggeschoolde
mannen en vrouwen de groep vertegenwoordigen
die zich het principe van gendergelijkheid
en taakverdeling het meest eigen heeft gemaakt.
Dit kan positief lijken voor de toekomst, maar de
zaken zijn ingewikkelder dan ze lijken.
De meest welstellende jongeren op sociaal vlak
en qua opleiding kiezen hun partner niet lukraak.
We merken wel dat mannen sneller carrière
maken en hun carrière minder afhankelijk is