EGF-NL/Families in beweging - Les Familles

P. 185
noodzaak heeft bevestigd om rekening te houden
met de familiale dimensie van de bijstand. De
wettelijke aberraties beperken immers momenteel
de bijstand aan illegale ouders tot dringende
medische hulp terwijl hun eventuele
Belgische kinderen recht hebben op normale
bijstand 69 .
Onlangs bevestigde het Arbitragehof in een
gelijkaardige situatie dat aangezien de maatschappelijke
bijstand rekening moet houden met
alle behoeften van het kind, bij de vastlegging
van de aan dit kind toe te kennen bijstand moet
worden gekeken naar de familiale situatie van
dit kind, alsook naar de omstandigheid dat het
recht op maatschappelijke bijstand van zijn illegaal
verblijvende ouders beperkt is tot dringende
medische hulp 70 . Het zou met andere woorden
mogelijk zijn de gevolgen van de wettelijke weigering
om de ouders te helpen goed te maken
via de hulp aan het kind…
Deze surrealistische wetgeving werd veroorzaakt
door het feit dat het Arbitragehof in 1994
aanvaardde dat de maatschappelijke bijstand,
die de menselijke waardigheid moet vrijwaren,
door de wetgever wordt gebruikt om vreemdelingen
die hier illegaal verblijven te dwingen
terug naar huis te keren. Hannah Arendt had
goed gezien dat de rechten van de mens tot niets
dienen als het juridisch systeem hen niet erkent
als volwaardige personen 71 .
De enige oplossing is stoppen met alles door
elkaar te halen. Maatschappelijke bijstand is
een zaak voor de minister van Maatschappelijke
Integratie, die de taak heeft de verworvenheden
te vrijwaren van de organieke wet betreffende
de OCMW’s, die ieder individu wil beschouwen
als een gelijke van de andere. De vreemdelingenpolitie
valt onder de verantwoordelijkheid
van de minister van Binnenlandse zaken, die
overigens zijn beleid zou moeten bepalen,
gekoppeld aan grondige reflectie over de hulp
aan de arme landen. Al bijna 30 jaar belooft
België minstens 0,7 % van zijn BBP af te staan
S C È N E I I I Inzoomen op gezinnen en de overheid
in de vorm van hulp aan de ontwikkelingslanden
zonder deze belofte na te komen, maar België
verdraagt niet dat de bewoners uit het zuiden
aan hun ellende willen ontsnappen door te emigreren
naar het noorden of het westen.
Gezin en recht op integratie
De wet van 26 mei 2002 betreffende het recht
op maatschappelijke integratie is explicieter over
de familiale implicaties van het regime dat ze
invoert. Deze implicaties hebben vooral betrekking
op het leefloon, het vroegere bestaansminimum,
dat slechts een van de mogelijke vormen
meer is van maatschappelijke integratie 72 . Het
arrest nr. 5/2004 van 14 januari 2004 van het
Arbitragehof – nogmaals het Arbitragehof, maar
de materie van de maatschappelijke bijstand
bleek discriminaties in te houden – bracht een
onrechtvaardigheid aan het licht tussen de
gezinnen, doordat het bedrag van het leefloon al
dan niet varieerde op grond van de aanwezigheid
van minderjarige kinderen in het huisgezin
73 . De huidige bedragen en categorieën, die
misschien opnieuw zullen worden teniet gedaan
aangezien al maandenlang een ander beroep
loopt 74 , zijn de volgende:
Het leefloon bedraagt:
1o 4 400 EUR voor elke persoon die met één of
meerdere personen samenwoont. Onder
samenwoning wordt verstaan het onder hetzelfde
dak wonen van personen die hun
huishoudelijke aangelegenheden hoofdzakelijk
gemeenschappelijk regelen.
2o 6 600 EUR voor een alleenstaande persoon.
3o 8 800 EUR voor een persoon die uitsluitend
samenwoont met een gezin te zijnen laste 75 .
Dit recht wordt geopend van zodra er ten minste
één minderjarig ongehuwd kind aanwezig is.
Het dekt meteen het recht van de eventuele
echtgeno(o)t(e) of levenspartner.