EGF-NL/Families in beweging - Les Familles

P. 90
EEN VOORBEELD: F., ALLEENSTAANDE,
2 KINDEREN TEN LASTE, UITGESLOTEN
VAN WERKLOOSHEIDSUITKERING
Mevrouw F., 22 jaar, alleenstaande moeder van
twee kinderen (2 en 4 jaar) is niet geslaagd voor
het examen ‘arbeidsbereidheid’. Deze werkloze
moeder volgde een alternerende opleiding hotel,
die ze stopzette om te bevallen van haar oudste
kind. Tijdens haar eerste oproeping bij de RVA,
moest ze een sollicitatiebrief en CV schrijven. Een
CV? Waarom? Zonder diploma, zonder opleiding?
Als straf werd haar wachtuitkering bij haar tweede
bezoek aan de RVA opgeschort. Ze heeft geen bron
van inkomsten, maar wordt toch gevraagd haar
inspanningen om werk te zoeken op te drijven, zoniet
zal haar uitkering bij haar volgende oproeping, over
vier maanden, definitief worden geschrapt. Ze
moet zich dus verplaatsen, telefoneren, schrijven,
opvang zoeken voor haar kinderen. Met welk geld?
Mevrouw F. roept de hulp in van het OCMW en krijgt
een tegemoetkoming die ze moet terugbetalen.
Zodra ze haar werkloosheidsuitkering ontvangt, zal
ze maandelijks 100 € moeten afbetalen. Maar wat
als ze definitief wordt geschrapt bij de RVA? Een
raadsel. Dit is één van de vele gevallen die van deze
controle van de arbeidsbereidheid van de werklozen
een tocht doorheen ‘Absurdië’ maken (…). De
getuigenissen werpen een grauw licht op sommige
praktijken van de RVA. Alleenstaande vrouwen met
kinderen moeten halsoverkop opvangoplossingen
zien te vinden. Jacques Debatty (ACV) is verontwaardigd:
“Dit is gewoon onmogelijk! Geen enkel
Brussels kinderdagverblijf neemt kinderen van werklozen
aan.”
BRON Vaes, 2005.
Dergelijke kinderopvang vergt voldoende inkomen
en een regelmatige aanwezigheid van de
kinderen op de opvangplaats. Een werkzoekende
ouder heeft daarentegen eerder nood aan
kinderopvang op bepaalde tijdstippen, om naar
werk te kunnen zoeken. Deze mogelijkheid
bestaat echter niet, tenzij de ‘halte-garderies’
(kortstondige en flexibele noodopvang), maar
deze formule is zelden toegankelijk.
F A M I L I E S I N B E W E G I N G
Vrouwen die opnieuw
hun intrede doen op de arbeidsmarkt
Zoals reeds aangegeven, moeten meestal vrouwen
een keuze maken tussen arbeid of gezin. De
voornaamste reden waarom vrouwen hun loopbaan
onderbreken, is de geboorte van de kinderen
(56 %), gevolgd door het huwelijk (24 %).
Ziekte of een ongeval volgt op de derde plaats
met 16 % (bij mannen bedraagt het percentage
87 %). Iedere langdurige loopbaanonderbreking
brengt verlies van beroepsbekwaamheid en
onzekerheid mee. Zo vinden geschoolde kantoorbedienden
en arbeiders na enige tijd doorgaans
geen job die overeenstemt met hun
vaardigheden. Hoewel een geboorte de oorzaak
is van de meeste loopbaanonderbrekingen, zijn
er aanzienlijke verschillen naargelang het opleidingsniveau:
80 % van de hooggeschoolde vrouwen
met 3 kinderen blijft voortwerken, terwijl
dat bij arbeidsters slechts in 49 % het geval is
(Andrian, 1994).
Vrouwen die hun loopbaan even in de koelkast
plaatsten, willen soms opnieuw professioneel
aan de slag gaan. De meesten onder hen onderbraken
hun loopbaan bij de geboorte van hun
eerste, tweede of derde kind en willen opnieuw
aan het werk, hetzij uit verplichting naar aanleiding
van een echtscheiding, hetzij omdat de
kinderen zelfstandiger worden waardoor de
moeders meer tijd overhouden. Hoewel deze
vrouwen voor het moederschap vaak vaardigheden
hadden verworven op de arbeidsmarkt, is
hun professionele re-integratie niet zo eenvoudig.
De arbeidsmarkt is veranderd tijdens hun
afwezigheid: hun vaardigheden zijn verouderd,
praktijken zijn voorbijgestreefd, de concurrentie
is aangescherpt, er is geen jobzekerheid meer. In
deze context werden specifieke programma’s
voor professionele re-integratie uitgewerkt. In
Duitsland lijkt dit zijn vruchten af te werpen 17 .
Naast deze re-integratiemoeilijkheden, heeft
een volledige of gedeeltelijke loopbaanonder-