Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

“est bonum, mi pretiossse? est sucosum? est gustandum ad
mordendum?” e tenebris Bilbonem aspiciebat.
“dimidium momentum,” hobbitus quassans inquit.
“iamnunc opportunitatem longissmam tibi dedi.”
“ei festinandum est, festinandum!” Gollum inquit, e
scapha in litus ascendens ad Bilbonem capiendum. sed
cum primum pedem longum membranaceum in aquam
posuit, piscis quidam in terrore exsiluit atque in digitos
pedum Bilbonis decidit.
qui “ugh!” inquit, “est frigidus atque mucosus!” – itaque
coniecit. “pisces! pisces!” clamauit. “id est pisces!”
Gollum ualde frustratus est; sed Bilbo alterum aenigma
rogauit tam celerrime quam umquam potis erat, ut Gollum
iterum ingredi scapham et cogitare cogeretur.
nulla-crura in unum-crus iacuit, dua-crura in
cruribus tribus propinqua sedit, quattuor-crura
aliquantum habuit.
re uera hoc tempore aenigma illud non fuit aptum, sed
Bilbo fuit impatiens. si in alio tempore id rogauerit, id
coniciendi causa Gollum molestiam nonnullam habuerit.
rebus de piscibus dictis, “nulla-crura” non tam
difficillimum fuit, et post id cetera facilia erant. “piscis in
mensa parua, homo ad mensam in sella sedens, feles ossa
habet,” id, sane, est responsum, quod Gollum mox dedit.
tum constituit tempus aduenire ad aliquid difficile
horribileque rogandum. id est quod dixit:
omnia deuorat id, florentia ubique