Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

mollius desiderauit.
“satis tutus, ita,” secum sibilauit. “id nos non uidebit,
nonne, mi pretiose? minime. id nos non uidebit, et paruus
ensis malus eius erit inutilis, ita quidem.”
id fuit in parua mente mala ut subito e latere Bilbonis
lapsus alapa pedum ad scapham rediit et in tenebras
progressus est. Bilbo putauit se finem eius audisse.
nihilominus, paulisper commoratus est; nam nihil in
mentem uenit quomodo solus exitum inueniret.
subito stridorem audiuit, qui quassationem secundum
tergum eius misit. Gollum in caligine non procul, ut a
sonitu uisum est, maledicebat atque ululabat. in insula sua
fuit, hic et illic scabens, frustra quaerens petensque.
“ubi esst ille? ubi esst ille?” Bilbo eum, qui clamabat
audiuit. “amisssus est, mi pretiose, amissus, amissus!
maledic nobis atque obtere nos, meus pretiosus amissus
est!”
“quid est?” Bilbo uocauit. “quid amisisti?”
“id nos rogare non oportet,” Gollum stridit.“non est
negotium eius, minime, gollum! amisssus est, gollum,
gollum.”
“ita ego item,” Bilbo clamauit, “et non-amissus esse
uolo. et ego in ludo uici, et tu promisisti. ita ueni huc! ueni
ut me dimittas, tum aspicere perge!” Bilbo, quamquam
audire potuit quomodo omnino miser esset Gollum,
multam misericordiam in corde suo inuenire nequiuit, et
sensit aliquid, quod a Gollo tam multo desiderabatur, uix