Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

patefecit magis quam potis erat, sed re uera ualde studium
tenere coeperat. uides, in diebus antiquis partem ipsam
montium, quam Gandalphus describebat, cognoscerat. cum
reditum hobbiti et lapsum eorum secundum decliuesaxeum
et anulum luporum in siluis audiuisset, nutauit et
fremuit.
cum Gandalphus ad ascensionem in arbores cum
omnibus lupis infra aduenisset, ille surrexit et
perambulans mussabat: “utinam ego illic adfuerim! magis
quam pyrobolos chartaceos illis dederim!”
“ita est,” Gandalphus inquit, ualde gaudens fabulam
suam bene commouere illum. “rem gessi quam maxime
potui. ibi eramus, cum lupis insanientibus sub nobis, et
silua in locis nonnullis ardenti, cum gobelini e collibus
descenderunt et nos inuenerunt. laeti clamauerunt et
carmina ad nos ludificandos cantauerunt. quinque aues
quindecim arboribus …”
“di immortales!” Beorn fremuit. “noli fingere gobelinos
numerare non posse. possunt. duodecim non esse
quindecim sciunt.”
“itaque ego scio. adfuerunt Bifur et Bofur praeterea.
illos introducere antea non conatus sum, sed hic sunt.”
Bifur et Bofur introierunt. “ego quoque!” Bombur in
tergo cum flatu appropinquans anhelauit. pinguis fuit, et
porro iratus quod nouissimus relictus est. manere quinque
momenta temporis recusauit, itaque statim post duos
alteros secutus est.