Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

miserum, quam stulte ego fui et sum!” inquit illa pars
ipsius minime Tookensis. “thesauri a draconibus custoditi
mihi nequaquam usui sunt, et maneant omnes per aeternum
hic, modo liceat mihi e somno excitari, ut inueniam hunc
cuniculum malum esse atrium meum domi!”
non excitatus, sane, etiam perrexit atque perrexit, donec
omnia signa ianuae in tergo euanuerant. omnino solus fuit.
mox sentit calorem quemdam adesse incipere. “estne
tamquam fulgor, quem appropinquantem de illo loco in
fronte uidere uideor?” putauit.
ita fuit. dum progreditur, fulgor crescebat atque
crescebat, donec de illo nihil dubii fuit. fuit lux rubra quae
gradatim rubrior atque rubrio fiebat. porro, sine dubio
cuniculus nunc calidus fuit. fila uaporis praeter eum
sursum fluxerunt, ut is sudare inciperet. sonitus quidam
quoque in auribus eius singultire coepit, bulliens quidam
sicut sonitus magnae ollae in igne feruescentis, murmure
sicut ingentis felis-maris murmurante mixtus. hic crescebat
in singultum certissimum praegrandis animalis alicuius,
qui in somno eius in illo loco infra in ardore rubro in
fronte stertebat.
hic Bilbo stetit. pergere ab illo loco fuit res fortissima
quam umquam fecit. res tremendae, quae postquam
acciderunt, nihil ad illam fuerunt. proelium uerum
pugnabat solus in cuniculo, antequam ingens periculum,
quod insidiabatur, umquam uidit. nihilominus is, breuiter
moratus, perrexit quidem; et tu eum ad finem cuniculi