Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

quem sarcinas suas ducebant atque trahebant, cum Smaug,
latera montis flamma lambens, magnas alas sonitu quasi
uento frementi pulsans, cum fragore a Septentrione
aduenit. spiritus eius calidus gramen ante ianuam
torrefecit, et per rimam, quae reliquerant, ductus illos
celatos iacentes adussit. flammae flagrantes exsiluerunt et
umbrae nigrae saxorum saltauerunt. tum tenebrae, dum hic
iterum praeterit, descenderunt. manni pauore ululauerunt
et, funibus ruptis, insane auolauerunt. draco, se uertens et
descendens ad eos persequendos, discessit.
“id faciet finem iumentorum miserorum!” Thorinus
inquit. “nihil e Smauge effugere potest, cum ille id uidit.
hic nos sumus, et hic nobis manendum est, nisi aliquis per
milia passuum longa et aperta ad flumen Smauge uigilante
redambulare cupit!”
quae sententia non iucunda fuit! secundum cuniculum
ulterius derepserunt, et ibi horrentes iacuerunt, quamquam
tepidus atque grauitas erat locus, donec aurora per rimam
ianuae pallida uenit. aliquando per noctem fremitum
draconis uolantis crescentem tum praetereuntem et
hebescentem audire potuerunt, ut circum atque circum
latera montis uenabatur.
qui a mannis, et a uestigiis castrorum, quae inuenerat,
coniecit homines e flumine atque Lacu aduenisse et latusmontis
a ualle, in qua manni steterant, ascendisse; sed
ianua oculo eius quaerenti restitit, et sinus paruus muris
altis flammas ferocissimas propulsauerat. diu atque frustra