Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

crepusculum et in noctem sub luna prorsus equitarent. dum
lux hebescit, Bilbo putauit se uidere ad dexteram, aut ad
sinistram, formam umbrosam ursi magni secundum cursum
eundem uagantis. sed si de eo mentionem facere
Gandalpho audebat, magus solum inquit: “tace! noli
animaduertere!”
postridie ante solis ortum profecti sunt, quamquam nox
sua breuis fuerat. cum primum lux fuit, siluam tamquam
appropinquantem, ut eis obuiam iret, aut eos expsectantem
sicut murum nigrum fronte contracta ante eos uidere
potuerunt. terra accliuis et accliuis fieri coepit, et hobbito
uisum est silentium circumire in eos coepisse. aues minus
cantare coeperunt. ceruorum non amplius fuerunt; nec
etiam cuniculi uideri potuerunt. post meridie ad limina
Mirksiluae aduenerunt, et paene sub ramis magnis
impendentibus arborum eius exteriorum requiescebant.
trunci quarum magni et nodosi erant, rami torti, folia atra
et longa. in quibus hedera crescebat et humi diffundebatur.
“itaque, hic est Mirksilua!” Gandalphus inquit. “maxima
siluarum orbis Septentrionalis. spero aspectum eius uobis
placere. nunc manni praestantes, quos mutuati estis, uobis
remittendi sunt.”
de hac re nani ad mussantem inclinabant, sed magus
illis dixit illos stultos esse.“Beorn non tam longe abest
quam putare uidemini, et praeterea uos oportet promissa
uestra seruare, nam ille est hostis malus. oculi Domini
Bagginsis acutiores sunt quam uestri, si quaque nocte post