Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

“tibi gratias maximas ago, sane,” Bilbo capite demisso
inquit. “sed non puto me in hoc modo relinquere amicos
meos oportere, post omnia quae una passi sumus. porro
promisi me media nocte senem Bomburem excitaturum
esse! haud dubium est quin exeam, et cito!”
nequaquam uerbis dictis eum detinere potuerunt; itaque
ei comitatum dederunt, et rex et Vates eum discedentem
honore salutauerunt. ut per castra pertransibant, senex
quidam, in amiculo atro inuolutus, e ianua tabernaculi, ubi
sedebat, surrexit et eum appropinquauit.
qui “macte uirtute, Domine Baggins!” inquit, Bilbonem
in tergo eius plaudens. “sunt semper plura de te quam
aliquis expectat!” fuit Gandalphus.
primo tempore in multis diebus Bilbo ualde gaudebat.
fuit autem omnino nullum tempus ad rogandas omnes
quaestiones, quas statim rogare uoluit.
“omnia in tempore!” Gandalphus inquit. “res ad finem
nunc appropinquant, nisi ego erro. est tempus iniucundum
modo ante te; sed animum erige! tibi satis bene peruenire
liceat. est nuntius adueniens, quem etiam corui non
audiuerunt. bene ualeas!”
turbatus sed hilaratus, Bilbo festinauit. ad uadum tutum
ductus trans quod siccus latus, dryadibus ualere dixit et
caute rursus ad Portam ascendit. defessus fiebat; sed longe
fuit ante mediam noctem cum iterum funem scandit – qui
etiam fuit in eodem loco quo ille eum reliquerat. quem
soluit et celauit, et tum in muro consedit et anxie miratus