Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

“sunt nulli remi. quomodo lintrem ad ripam ulteriorem
rursus pelles?” hobbitus rogauit.
“mihi da longitudinem alteram funis atque uncum
alterum,” Filius inquit, quem paratum in tenebras iecit tam
alte quam eum iacere potuit. cum non iterum decidisset,
eum in ramis sane adhaesisse intellexerunt.“nunc
conscendite,” Filius inquit,“et alius trahe funem, qui in
arbore in latere altero adhaeret. uncus, quo primum uti
sumus, ab alio tenendus est, qui, cum in latere altero tuti
adfuerimus, eum infigere poterit, ut lintrem retrahere
possitis.”
in hoc modo mox omnes in latere ulteriore tuti trans
flumen incantatum adfuerunt. Dwalinus cum fune
bracchium suum circumuoluto modo enixus erat, et
Bombur (etiam fremens) eum sequi parabat, cum aliquid
mali sane accidit. a fronte erat sonitus uolans ungularum in
semita. e caligine figura cerui uolantis repente uenit, quae
in nanos impetum fecit et eos strauit, tum se collegit ad
saliendum. in excelsum exsiluit et omnibus uiribus aquam
transiluit. latus autem alterum non attigit tutus. Thorinus
solus et pedes et ingenia tenuerat. cum primum expositi
erant, arcum flexerat cui sagittam applicauerat ne custos
quidam celatus lintris appareret. nunc ictum celerem atque
certum in feram salientem misit. quae, ut latus ulterius
attigit, lapsa est. umbrae eam deuorauerunt, sed sonitum
ungularum celeriter haesitantium, quae tunc quieuerunt,
audiuerunt.