Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

“quamobrem ergo Smaug terminum inferiorem non
obsaepsit, si nos excludendi tam cupidus est? id non fecit,
aut eum audiuerimus.”
“nescio, nescio – quia primum ille temptare uoluit ut me
iterum induceret, ut puto, et nunc fortasse quia donec post
uenationem huius noctis manet, aut quia cubiculum suum
laedere non uult, si rem aliter facere potest – sed utinam tu
non disputes. Smaug protinus egredietur, et spes sola
nobis est nos longe in cuniculum inituros et ianuam
clausuros esse.”
adeo intentus esse uisus est ut nani demum morem ei
gererent, quamquam in ianuam claudendo moram fecerunt
– quod consilium desperatum esse uisum est, nam nemo
sciuit an aut quomodo eam ab interiore rursus aperire
possent, et cogitatio de ipsis inclusis in loco, e quo
egressus solus per latibulum draconis tetendit, non illis
placuit. porro omnia satis tacita esse uisa sunt, et foris et
secundum cuniculum. itaque diutius intus non longe
deorsum a ianua semi-aperta sedentes loquebantur.
sermo mutatus est ad uerba draconis mala de nanis.
Bilbo cupiuit se numquam illa audiuisse, aut saltem se
certissimum esse posse nanos nunc omnino esse ueros cum
negarent ipsos umquam cogitauisse de quo acturum esset
postquam thesaurum capturum esset. “sciuimus rem
futuram esse desperatam,” Thorinus inquit, “et adhuc id
scimus; et adhuc puto tempus satis adfuturum esse, cum id
ceperimus, in quo cogitemus quid de eo acturum sit. de