Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

“ita credo,” Smaug inquit, “sed id uix est nomen
solitum.”
“sum inuentor rerum reconditarum, sector araneorum,
musca cum aculeo. propter numerum fortunatum electus
sum.”
“tituli iucundi!” Smaug rem naso suspendit. “sed
numeris fortunatis non semper uincere potes.”
“sum qui amicos uiuos sepelit et eos submergit et eos
iterum ex aqua uiuos tollit. a fine sacci ueni, sed nullus
saccus super me ueniebatur.”
“haec non tam credibilia uisa sunt,” Smaug risit.
“sum ursis amicus, et aquilarum hospes. sum Anuliuictor
et Fortunae-gestor; et sum Cupae-rector,” Bilbo
continuabat, qui in aenigmatibus suis delectari incipiebat.
“melius est!” Smaug inquit, “sed noli permittere ingenio
tuo ut te auferat!”
hic, sane, est modus aptus ad draconibus loquendum, si
nomen proprium tuum patefacere non uis (quae est res
sapiens), neque uis eos a recusatione plana irritare (quae
quoque est res sapientissima). omnis draco nec blanditiae
loquendi in aenigmatibus, nec perdendo tempus ad illa
intellegere temptandum resistere potest. hic fuerunt multa,
quae Smaug nequaquam intellexit (quamquam exspecto te
intellegere, nam omnia de facinoribus Bilbonis audacibus,
quae ille attingebat, scis), sed putauit se satis intellegere,
et intra se cachinnauit.