Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

hobbitus sensit se admodum opprimi, et quia nihil
agendum esse uisum est, sane cubitum iit; et dum nani
carmina cantant obdormiuit, etiam in capite suo de Beorne
admirans, donec somnum somniauit de ursis nigris
sexcentis saltantibus saltationes graues lenesque circum et
circum in luce lunae in atrio. tum experrectus est dum
ceteri dormiunt, et radentem eandem, rixantem, odorantem
atque frementem ut ante audiuit.
mane proximo omnes a Beorne ipso excitabantur. qui
“ita hic sunt omnes adhuc!” inquit. hobbitum sustulit et
risit: “te non deuoratum esse a wargis aut gobelinis aut
ursis malis uideo”; et subuculam Domini Bagginsis
multum irreuenter fodicauit. “paruus cuniculus denuo fit
satis pinguis per panem atque mel,” cachinnauit. “ueni ut
plures habeas!”
itaque omnes ad ientaculum cum illo ierunt. Beorn uice
uersa fuit iucundissimus; sane ualde hilaris esse uisus est
et fabulas eius iocosas riserunt omnes; neque illis longe
admirandum fuit quo uenisset aut quamobrem illis suauis
esset, nam ipse illis dixit. super flumen uenerat et usque in
montes – a quo conicias eum iter celeriter facere posse, in
figura ursi utique. a nemore luporum incenso mox inuenit
partem fabulae eorum ueram esse; sed plura quam id
inuenit: wargum et gobelinum ceperat, ex quibus nuntium
acceperat: manus gobelinorum adhuc cum wargis nanos
uenabantur, et iratissimi erant propter Magnum Gobelinum
mortuum, et porro propter narem ducis luporum incensam