Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

despiciebat.
foris erat fremitus, et sonitus sicut magnum animal in
foribus rixabatur. Bilbo admiratus est quid esset, et num
Beorn in figura incantata esset, et num ille ursus introiret
ut eos necaret. sub stragulis se mersit et caput suum
celauit, tum, metibus neglectis, iterum obdormiuit.
mane plenum fuit cum ex somno excitatus est. nanus
quidam trans eum iacentem in umbris ceciderat, et
contusus e suggesto in solum deuolutus erat. fuit Bofur, qui
de re mussabat cum Bilbo oculos aperuit.
“excita, tu ossibus pigris,” ille inquit,“aliter nullum
ientaculum tibi supererit.”
exsiluit Bilbo. “ientaculum!” clamauit. “ubi est
ientaculum?”
“maxima pars intus nos est,” ceteri nani responderunt,
qui circum aulam deambulabant; “sed quod superest
extrinsecus in subdiali est. cum sol ortus esset Beornem
quaesiuimus; sed nec ullum uestigium illius uspiam est,
tametsi cum primum egressi sumus ientaculum instructum
esse inuenimus.”
“ubi est Gandalphus?” Bilbo rogauit, quam celerrime
aliquid cibi quaerens.
“o! in locis nonnullis foris,” ei inquiunt. sed per totum
diem nullum uestigium magi uidit donec uesper fuit. paulo
ante solis occasum ille in aulam ambulauit, in qua
hobbitus et nani cenabant, animalibus mirabilibus