Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

“ita, nunc uestri sunt quindecim; et quia gobelini
numerare possunt, puto id esse omnes qui in arboribus
adfuerunt. nunc fortasse fabulam sine interruptionibus
ulterioribus perficere poterimus.” tum Dominus Baggins
intellexit quam callidus Gandalphus fuisset. re uera
interruptiones illae effecerant ut Beorn magis studium
fabulae tenuisset, et fabula illa eum prohibuerat ne nanos
sicut mendicos suspectos statim dimisisset. ille homines
domum suam numquam inuitauit, si id uitare potuit. paucos
amicos, qui longius habitabant, habuit; et magis quam bini
horum semel domum suam numquam inuitauit. nunc
quindecim hospites in atrio suo sedentes habuit!
tempore quo magus fabulam suam perfecerat et
quomodo ab aquilis seruati essent et ad Carrec lati essent
narrauerat, sol post cacumines Montium Nebulosorum
occiderat et umbrae erant longae in horto Beornis.
qui “fabula ualde bona!” inquit. “optima, quam diu
audiui. si mendici omnes talem bonam fabulam narrare
potuerint, me esse benigniorem inueniant. fortasse tu
omnia fingas, sane, sed cenam pro fabula nihilominus
meres. cenemus!”
“ita uolumus!” inquiunt una. “tibi gratias maximas!”
in aula nunc omnia tenebrosa erant. Beorn manus
complosit et quattuor manni albi pulchri atque nonnulli
magni canes raui corporibus longis ingressi sunt. quibus
Beorn aliquid in lingua insolita quasi sonitibus animalium