Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

primum potuit. “tu non exspectas ut gentes hic in aeternum
maneant ut tu atque Bertus eas essetis. inter uos uicum et
dimidium edistis ex quo tempore de montibus uenimus.
quantum magis uultis? tempus fuit quando dixeritis
‘gratias, Rostrum’ portionis bonae ouillae causa e ualle
sicut quae haec est.” crus ouis, quod torrebat, momordit et
labella sua in manica detersit.
me paenitet dicere trolla in illo modo se gerere, etiam
illa quae singula unum caput solum habuerunt. his omnibus
auditis, Bilbonem statim fecisse aliquid oportuit. aut eum
tacite redire oportuit ut amicos moneret tres trolla ad
manum esse, magnitudine modica, animis foedis, quae
nanum tostum aut etiam mannum gustandi satis cupida
fuerunt, ad mutationem faciendam; aut eum aliquam
effracturam celerem bonamque agere oportuit. princeps
quidam clarusque effractrius iam nunc * sinus trollorum
furatus sit – id est paene semper plurimi aestimandum, si
id facias –, ouillam ipsam e ueribus subriperit, ceruisiam
subduxerit, et nequaquam ab illis animaduersus egressus
sit. alii callidiores, sed qui minus arte eorum superbiunt,
fortasse pugionem in singula foderint antequam illa id
animaduerterint. tum nox iucunde consumpta sit.
haec Bilbo intellegit. qui plurima legerat quae numquam
uiderat nec fecerat. trepidissimus fuit, etiam fastidiosus; se
centum milia passuum abesse uoluit, nihilominus –
nihilominus nescio quo modo non manibus uacuis ad
Thorinum et comites statim redire potuit. itaque in umbris