Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

“itaque, Gens Iucunda!” Bilbo prospiciens inquit.
“quota hora a luna est haec? uos * lallando excitare
gobelinum ebrium possitis! nihilominus, gratias ago
uobis.”
“et tu stertendo excitare draconem saxeum possis –
nihilominus gratias agimus tibi,” ridentes responderunt.
“hora ad primam lucem appropinquat, et tu ab incepto
noctis nunc dormiuisti. heri, fortasse, lassitudo tua
sanabitur.”
“paulum somni apud Elrondem magnam sanitatem
efficit,” ille inquit; “sed quam maxime possum omnem
sanitatem capiam. iterum, amici pulchri, bene quiescite!”
his dictis, cubitum rediit et usque ad multum mane
dormiuit.
in illa domu, lassitudine mox relicta, iucundus cum
dryadibus uallis, mature et sero, saepe iocabatur
saliebatque. nihilominus ne locus quidem ille nunc eum,
qui semper de domu sua cogitabat, longe detinere potuit.
quapropter, post hebdomadem Elrondem ualere iussit et,
talibus donis paruis illi datis, qualia ille accipere passus
est, cum Gandalpho euectus est.
etiam a ualle discedentes, caelum ante eos ad
Occidentem caligine suffundebatur, et uentus atque imber
eis obuiam ibant.
“iucundum est tempus Maii!” Bilbo inquit ut imber
faciem eius flagellabat. “sed fabulae post terga nostra
sunt, et domum uenimus. puto hunc esse primum cuius