Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

amittis. hodie est dies Iouis, et fuit aut nox diei lunae aut
mane diei Martis in quo capti sumus. milia et milia
passuum uenimus, et usque per cor montium descendimus,
et nunc in latere altero sumus – uia fuit satis compendiaria.
sed non in loco adsumus quo transitus noster nos duxerit;
ad Septentriones longius sumus, et in fronte est terra
difficilis. etiam admodum in excelso sumus.
progrediamur!”
“ualde esuriens sum,” Bilbo gemuit, qui subito sensit se
a nocte ante noctem ante nouissimam non cenauisse. id pro
hobbito solum cogita! stomachus omnino inanis laxusque
esse uisus est et crura tremula, nunc concitatio finita est.
“id iuuare non possum,” Gandalphus inquit, “nisi redire
tibi placeat ut gobelinos uenuste roges num mannum tuum
et impedimenta tibi reddant.”
“minime, gratias ago tibi!” Bilbo inquit.
“maxime tunc, nobis cingula constringenda sunt et porro
pedibus fessis progrediendum – aut nos in cenam
mutabimus, quae res multo peior erit quam aliquid nobis
defuerit.”
dum progrediuntur, Bilbo hinc atque illinc esculenta
quaerebat; sed * rubi etiamnum in floribus fuerunt, et certe
nuces non fuerunt, non etiam acini- * crataegi oxycanthae.
paruum * lapathi rosit, et e riuo-montano, qui iter transibat,
bibit, et tria fraga, quae in ripa inuenit, edit, sed non multo
ad rem.
adhuc progressi sunt porro et porro. semita dura