Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

“sunt plures etiam uenientes,” Tomas inquit, “aut ualde
erraui. multi et nulli, ita est,” inquit. “nulli effrahobbiti,
sed multi nanorum ipsorum, rebus secundis!”
“puto te recte dicere,” Bertus inquit, “e luce
egrediamur.”
factum est. cum saccis, quibus ad auferendam ouillam et
spolia altera uti sunt, in manibus suis in umbris manserunt.
cum nanus omnis aduenisset, ignem, urceos effusos, et
ouillam morsam miratus, pop! saccus foedo odore supra
caput eius positus est et humi prostratus est. mox Dwalinus
iuxta Balinum iacuit, et Filius Kiliusque una, et Dorius ac
Norius Oriusque cumulati, et Oinus ac Gloinus ac Bifur ac
Bofur Bomburque prope ignem incommode aceruati.
“id eos docebit,” Tomas inquit; nam Bifur Bomburque
molestissimi fuerant, et uehementer pugnauerant, sicut
nani, cum in angulum coacti essent, pugnare solebant.
denique Thorinus aduenit – nec inscius captus est. in
exspectatione mali aduenit, nec sibi crura amicorum
uidendo opus fuit ut res non omnino esse bonas sciret.
foris in umbris procul stetit, et inquit: “quid est omnis
molestia haec? quis comites meos uerberauit?”
“sunt trolla!” Bilbo post arborem inquit. de quo omnino
obliti sunt. “in dumetis cum saccis se celant,” inquit.
“o! suntne?” Thorinus inquit, et prorsus ad ignem saluit
priusquam in eum insilire potuerunt. ramum ingentem in
acumine inflammatum cepit; et Bertus acumen illum in
oculo suo recepit antequam oblique se mouere potuit.