Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

Montium Nebulosorum pauci et pauidi et in foraminibus
profundissimis, quae inuenire poterant, celati fuerunt; et
wargi e siluis euanuerant, ut homines sine metu ubique
uagarentur. Beorn quidem magnus dux in illis regionibus
posterius factus est, et terram latam inter montes
siluamque regnabat; et dicitur homines e stirpe eius per
multas aetates facultatem mutandi in figuram ursi habuisse,
et aliqui homines duri atque mali fuisse, sed plurimi in
corde Beorni similes, minores autem magnitudine atque
uiribus. in diebus quorum, ultimis gobelinis e Montibus
Nebulosis expulsis, pax noua super limen Vastitatis uenit.
fuit uer, amoenum tempestatibus temperatis et sole
claro, antequam Bilbo et Gandalphus demum a Beorne
discesserunt, et quamquam domum desiderabat, Bilbo cum
desiderio digressus est, nam flores hortorum Beornis in
uere erant non minus admirandi quam in media aestate.
demum uiam longam ascenderunt et ad transitum ipsum
peruenerunt qua gobelini eos antea ceperant. sed ad illum
locum altum mane peruenerunt, ut, retrorsum
prospicientes, solem album super terras patulas nitentem
uiderent. ibi in tergo Mirksilua iacebat, caerulea procul, et
adhuc in uere fuscauiridis ad marginem proximum. ibi
Mons Solus in extrema acie oculorum longe afuit. nix in
uertice altissimo adhuc non liquefacta pallida nitebat.
“sic nix post ignem uenit, et etiam dracones finem suum
habent!” Bilbo inquit, et tergum suum a facinore suo
audaci auertit. pars Tookensis ualde defatigabatur, et pars