Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

inuenerant, scilicet Cor Montis, Arkenlapis Thraini.
“ille Arkenlapis! ille Arkenlapis!” Thorinus in tenebris
murmurabat, semi-somnians cum mento suo in genibus.
“fuit quasi globus cum mille superficiebus; nituit quasi
argentum in luce ignis, quasi aqua in sole, quasi nix subter
stellas, quasi pluuia in lunam!”
sed desiderium acerui incantatum a Bilbone deciderat.
qui per omnem sermonem eis solum semi-auscultabat.
ianuae proximus sedit cum alia aure erecta ad inceptionem
aliquam sonitus foris audiendam, alia intenta ad imagines
ultra murmures nanorum, ad susurrum aliquem motus
cuiusdam a longe infra.
tenebrae profundiores fiebant et ille semper sollicitior
fiebat. “ianuam claudite!” eos orauit, “istum draconem in
medulla mea uereor. hoc silentium mihi placet longe minus
quam clamor noctis prioris. ianuam claudite antequam res
sera fuerit!”
nescio quid in uoce eius sensum incommodum nanis
dedit. Thorinus somniis lente excussis surrexit et saxum,
quod eam cuneabat, e ianua calcitrauit. tum eam
impulerunt, quae crepitu atque clangore clausa est. signum
claustelli nullum in interiore superfuit. in Monte inclusi
sunt!
neque praematurius. uix longe secundum cuniculum
descenderant, cum uerber quasi fragor arietum e quercibus
siluestribus factorum atque a gigantibus tractatorum latus
Montis feriuit. saxum resonauit, muri fracti sunt et lapides