Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

“euge!” Bilbo inquit. “numquam exspectaui me ex hac
ianua aspecturum esse. et numquam exspectaui me tam
gratum fore pro aspectu solis rursus, et sensu uentis in
facie mea. sed heu! hic uentus est frigidus!”
ita fuit. flatus acerbus orientalis, hieme imminente,
flabat. qui super et circum bracchia Montis in uallem
fluctuabat, et inter saxa suspirabat. postquam diu in imis
sudantibus cauernis a dracone frequentatis remanserunt, in
sole horruerunt.
subito Bilbo intellexit se non modo fessum esse sed
etiam ualde esurientem quidem.“tempus tardus in mane
esse uidetur,” inquit, “et puto magis minusue tempus
ientaculi esse – si ientaculum ullum haberi potest. sed non
sentio limen anticum Smaugis esse locum tutissimum ad
cenandum. quaeso, nos discedamus ad aliquem locum in
quo quiescentes aliquamdiu sedere possumus!”
“rectissime!” Balinus inquit. “et puto me scire qua nos
oportere ire: nos oportet tendere ad speculam ueterem in
angulo inter occasum solis et meridiem Montis.”
“quousque est illa?” hobbitus rogauit.
“iter quinque horarum, ut puto. quod dure ibitur. uia a
Porta secundum marginem sinistrum fluuii omnino frangi
uidetur. sed deorsum aspicite! flumen repente ad orientem
trans Conuallem in fronte oppidi ruinosi circumagitur. quo
loco olim fuit pons, tendens ad scalas praecipites, quae
ripam dexteram ascenderunt, itaque ad uiam quae ad
Coruicollem tetendit. est (uel erat) semita quae e uia