Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

offendebat, aut grunniebat, aut in tenebris susurrabat, cor
Bilbonis micabat. “strepitum nanorum perdat!” secum
inquit. omnia autem bene facta s unt, et custodibus nullis
obuiam ierunt. re uera, illa nocte erat magnum conuiuium
autumnale in siluis et in aulis supra. paene omnis populus
regis epulabantur.
demum, postquam multum offenderant, ad carcerem
Thorini, longe infra in loco profundo et fortuito non procul
ab apothecis, aduenerunt.
cum Bilbo ei susurrauisset eum exire atque cum amicis
coniungere, “pro fidem!” Thorinus inquit, “Gandalphus
uera dixit, ut solet! tu effractarius satis bene esse uidetur,
cum tempus adest. certus sum nos tibi semper seruituros
esse, quidquid post hanc rem efficiatur. sed quid deinceps
agendum est?”
Bilbo uidit tempus adesse ad consilium explicandum,
quam maxime potuit; sed nequaquam certus fuit quomodo
nani responsuri essent. merito timebat, nam id illis omnino
displicuit, et, periculo non excepto, mussare coeperunt.
“nos omnes contundemur atque comminuemur, et porro
submergemur, certo!” mugiuerunt.“cum claues rapere
potuisses, putauimus te consilium prudens habuisse. haec
est notio insana!”
“esto!” Bilbo ualde deiectus et quoque iratius
inquit.“reuenite in cellas bonas uestras, et iterum nos
omnes occludam ut illic commode sedeatis atque de
consilio meliore cogitetis – sed non puto fore ut claues