Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

seruientibus, ut per totum diem seruiuerant. de Beorne
nulla aut uiderant aut audierant a nocte priore, et de re
dubitabant.
“ubi est hospes noster, et ubi totum diem tu solus eras?”
omnes clamauerunt.
“una quaestio in uno tempore – et nullae donec cenaui!
non morsum habui ex ientaculo.”
demum Gandalphus, patella urceoque expulsis – duos
panes totos (butyro multo et melle et flore lactis concreto)
comederat et quadrans minime mulsi biberat – fumisugium
extraxit. “primum ad quaestionem secundam respondero,”
inquit, “– sed di me ament! hic est locus splendidus ad
coronas fumi emittendas!” re uera, per longus tempus nihil
magis ab illo non elicere poterunt, adeo occupatus est in
coronas fumi emittendo, quae columnas aulae
circumerrarent, mutando illas in omnibus generibus
colorum figurarumque, et demum cogendo illas ut inter se
e foramine in tecto sequerentur. nimirum ab exteriore
apparuit illas insolitissimas uideri, una post unam in
aerem emergens, uiridis, caerulea, rubra, aurea-glauca,
fulua, alba; aliae magnae, aliae paruae; paruae per magnas
errantes et in figuris-octauis se iungentes, et quasi grex
auium in distantiam egredientes.
“uestigia ursorum eligi,” demum ille inquit. “nimirum
conuentus ordinarius ursorum fuit nocte priore hic foris.
mox uidi Beornem non posse illa omnia facere: erant
nimis multa eorum, et quoque magnitudinum uariarum.