Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

adamantina Vermis senis etiam erit res felix atque
benedicta.”
his dictis, sermo mutatus est, et omnes de draconibus
interficiendis praeteritis, dubiis, et fabulosis loqui
coeperunt, et de generibus diuersis punctionum et
plagarum et uulnerum infra, atque dissimilibus artibus,
instrumentis et dolis a quibus illae res confectae erant.
plerique omnes consenserunt ut draco dormiens non tam
facile capi possit quam putauerant, et si quemdam
dormientem fodire aut pungere conentur, magis ueri simile
sit rem in calamitate perfecturam esse, quam si impetum in
frontem audacter faciant. dum loquebantur turdus
auscultabat, donec postremo cum stellae elucere
coeperunt, tacitus alis diffusis euolauit. et dum
loquebantur Bilbo miserior atque miserior fiebat, et
praesagium mentis eius crescebat.
postremo eos interrupit. “certus sum nos ualde intuti
esse hic,” inquit, “neque rationem sedendi hic uideo.
draco omnia uiridia amoena adussit, et porro nox adest et
frigida est. sed in ossibus meis sentio fore ut hic locus
iterum oppugnetur. nunc Smaug cognoscit quomodo ad
aulam eius descenderim, et ei confidere potes ut coniciat
in quo loco sit terminus cuniculi alius. latus omne Montis
minutatim franget, si necesse est, ad aditum nostrum
obsaepiendum, et si nos cum eo confracti erimus, id ei
melius placebit.”
“tu maestissimus es, Domine Baggins!” Thorinus inquit.