Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

“quidcumque sit, meum est, mi boni dryades. sed si uos
ad siluas suas ab hoc loco frigido iniucundoque redire
uultis,” ille horrens respondit, “me cito ducetis ad ignem,
quo me siccem – et tum me cum ducibus uestris loqui
patiemini, quam celerrime. solum unam horam uel duas
liberas habeo.”
itaque, circa duas horas postquam a Porta effugit, Bilbo
iuxta ignem calidum ante magnum tabernaculum sedebat, et
ibi quoque sedebant, eum curiose intuentes, et Rexdryadum
et Vates. hobbitus quidam quasi dryas armatus,
partim in stragula uetera inuolutus, fuit illis res noua.
“re uera, scitis,” Bilbo in modo suo negotii optimo
loquebatur, “res impossibiles esse. me ipsum omnis rei
taedet. utinam ego domum meam in Occidente redire
possim, ubi populus aequior est. sed haec res mea interest
– pars quarta decima exacta, e litteris, quas, ut credo,
feliciter seruaui.” e sinu in tunica uetera (quam etiam
super loricam gessit), corrugatam atque multum
complicatam, extulit epistulam Thorini, quae sub
horologio eius in tabula supra focum Maio deposita erat!
“ut pars lucrorum sit animaduertite,” continuauit. “id
intellego. ego ipse omnino paro omnia postulata uestra
diligenter cogitare, et de summa partem iustam deducere
priusquam meam postulabo. uos tamen Thorinum
Scutumquerceum tam bene quam ego nunc non scitis. mihi
credite illum admodum paratum esse ad sedendum in