Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

ad usque mane modos
ha! ha!
sic inter arbores riserunt atque cantauerunt; et omnino
nugas, ut puto, tu id fuisse existimas. de quo nequaquam
curauerint; multo magis riserint si ita illis dixeris. fuerunt
sane dryades. quas mox, tenebris densatis, Bilbo aspexit.
qui dryades amauit, quamquam raro illis obuiam iit; sed
porro illas paulo timuit. nani erga illas non amici animo
sunt. tales etiam nani honesti quales Thorinus et amici aut
illas esse stultas existimant (qui est modus stultissimus
existimandi) aut illis irascuntur, quod aliquae dryades eos
sollicitant ridentque, praecipue barbas eorum.
“ecce!” uox quaedam inquit. “uide Bilbonem hobbitum
in manno, carissime, estne iucundissimum!”
tum carmen alterum inceperunt tam ridiculum quam id
quod in toto descripsi. postremo unus, procerus iuuenis ex
arboribus egressus capite summisso Gandalphum et
Thorinum salutauit.
qui “accipio uos in uallem!” inquit.
“gratias ago tibi,” Thorinus paulo asperius inquit; sed
Gandalphus iam ex equo desiluerat et coram dryadibus
iocose loquebatur.
“e uia uestra aliquantum errauistis,” dryas inquit: “id
est, si iter ad semitam solam trans aquam facitis et domum
ultra. uos in uia recta ponemus, sed uobis eundum est
pedibus, donec pontem transistis. manetisne paulisper ut
nobiscum cantetis, aut statim pergetis? illic cena