Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

esset, quamobrem ille amicis adhaerere atque cum illis
progredi non potuisset, et quamobrem magus nescio quem
maiore ingenio non elegisset. “adhuc molestior quam
utilior fuit,” unus inquit. “si nunc nobis reddendum est in
illos cuniculos abominandos ut eum quaeramus, tum di
eum perdant, ita dico.”
Gandalphus iratus respondit: “ego eum tuli, neque res
inutiles fero. aut me iuuatis ad eum quaerendum, aut
discedam et uos hic relinquam ut ipsi e turba ista, quam
maxime possitis, effugiatis. si modo eum iterum inuenire
possimus, gratias mihi dabitis antequam omnia finita erunt.
quamobrem eum demittere uis, Dori?”
“tu eum demiseris,” Dorius inquit, “si repente gobelinus
a tergo in tenebris crura tua prehenderit, pedes tuos
supplantauerit et te in tergo tuo calcauerit!”
“tum quare eum non iterum sustulit?”
“pro di immortales! dicisne! gobelinis pugnantibus
atque mordentibus in tenebris, omnibus supra corpora
incidentibus atque inter se uerberantibus! tu me
Glamdringe paene decollauit, et Thorinus huc et illuc et
ubique Orcristo omnia fodiebat. subito tu unum fulgorem
splendidum tuum emisisti, et gobelinos retrorsum
currentes stridentes uidimus. tu ‘omnes me sequimini!’
clamauit, et omnes secuti esse oportuit. putauimus omnes
id fecisse. fuit nihil temporis ad numerandum, ut
rectissime scis, donec per custodes-portae, ex ianua
inferiore, et praecipites deorsum huc properaueramus.