Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

esse bonum. “ueni huc!” clamauit.
“minime, non iam, pretiose!” Gollum respondit. “ille
nobis quaerendus est, amissus est, gollum!”
“sed numquam quaestionem ultimam meam coniecisti,
atque promisisti,” Bilbo inquit.
“numquam conieci!” Gollum inquit. tum subito e
caligine sibilum acutum uenit. “quid id habet in sinibuss?
dic nobis illud. primum ei dicendum est.”
quoad Bilbo sciuit, non fuit ratio quaedam quamobrem
non dicere oporteret. mens Golli ad coniecturam saluerat
citius quam eius; necessarie, nam Gollum per saecula in
hoc uno incuberat, et semper ueretur ne id furaretur. Bilbo
autem cum mora stomachatus est. sane, in ludo uicerat,
satis iuste, cum periculo horribili. “responsa esse coniecta
non data,” inquit.
“sed quaestio non fuit iusta,” Gollum inquit. “non
aenigma, pretiose, minime.”
“esto, si res est de quaestionibus cottidianis,” Bilbo
respondit, “tum unam primum rogaui. quid amisisti? illud
dic mihi!”
“quid id habet in sinibuss?” sonitus sibilans clarior
atque acutior uenit, ad quem aspiciens nunc Bilbo trepidus
dua parua acumina lucis eum intuentia uidit. ut suspicio in
mente Golli crescebat, lux oculorum cum flamma pallida
flagrabat.
“quid amisisti?” Bilbo perseuerauit.
sed nunc lux in oculis Golli facta est ignis uiridis, quae