Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

“copia mannorum? quid eratis uos – circusne
peregrinus? uel multas bonas ferebatis? uel semper dicis
sex esse copiam?”
“minime! re uera, magis quam sex manni erant, nam
magis quam sex nostri erant – esto, hic sunt duo plures!”
tum maxime Balinus et Dwalinus apparuerunt capitibus
adeo demissis ut barbae suae solum saxeum uerrent.
primum, magnus uir supercilia contrahebat, sed illi
omnibus uiribus comissimi se gesserunt, nutantes et se
flectentes et capita demittentes et cucullos agitantes ante
genua (de more uero nanorum), donec is supercilia
contrahere destitit et cachinnabilis cachinnauit: nam,
aspectu tam ridiculo apparuerunt.
“copia, recte dicta,” inquit. “quaedem bona ridicula.
intrate, mei homines iucundi, et quae nomina uobis sunt?
seruitutem uestram nunc non uolo, modo nomina tua; et tum
considite et mouere desistite!”
“Balinus et Dwalinus,” offendi non audentes inquiunt, et
aspectibus attonitis in solo statim sederunt.
“nunc iterum perge!” Beorn mago inquit.
“ubi fui? ita – ego non raptus sum. cum fulgore
gobelinum aut duos necaui –”
“bene!” Beorn fremuit, “ita est aliquid boni esse
magus.”
“– et per rimam lapsus sum antequam clausa est.
deorsum eos secutus sum in atrium princeps gobelinis
atratum. Magnus Gobelinus cum triginta aut quadraginta